Kwam niet veel van het lijstje

Vlees snijden voor de paté

Na enig heen en weer ge-app vorige week hadden we afgesproken dat ze om 10.00 uur zou proberen te komen en dat ik zou zorgen voor warme appeltaart. Door de aanloop van het boerenprotest van de volgende dag en misschien ook wel het regenachtige weer waren er files en zelfs een aanrijding onderweg zodat ze pas om kwart voor elf aanbelde: Jessy, onze laatst bekende donordochter. Om de kennismaking te verdiepen bleef ze twee nachtjes logeren. We zouden dat doen door samen te gaan koken, dat was althans ons voornemen. Ik had een hele lijst gemaakt van dingen die we zouden gaan maken in de keuken en daarnaast nog een mogelijk bezoek aan het Universiteitsmuseum voor een tentoonstelling over schimmels of een lunchconcertje in Amsterdam. Achteraf zou het allemaal wat veel blijken te zijn, maar dat mocht de pret niet drukken.
Na de koffie, de taart en lekker wat bijpraten gingen we aan de slag; een paté maken. Is een ingewikkeld geheel met varkensgehakt, wat rundergehakt, varkensvet, lever en dan een mengsel van gebakken ui, knoflook, cognac (waarvoor ik ooit zelfgestookte honingschnaps gebruik), peper, room, citroensap en niet te vergeten, zout.  Dat laatste bleek ik achteraf inderdaad te hebben vergeten toe te voegen. Het was een heel werk, maar we slaagden erin om het op tijd in de oven te laten bakken.
Ook hebben we een hazenrug te braden gezet en nog wat meer gedaan. Maar al met al hadden we niets om 's-avonds te eten en hebben we ook maar Imam Bayildi gemaakt van aubergine, uien, knoflook en tomaten. Vond ik wel lekker maar het kon Jessy niet zo bekoren.
Maar ´ s-avonds hebben we oergezellig bij Roos thuis zitten borrelen en uitgebreid bij zitten praten.