Ilya Pfeiffer en het UML

Voor haar tweede behandeling moest schoondochter Marjorie opnieuw enkele dagen worden opgenomen in het UML. Ik had met haar afgesproken dat ik op bezoek zou komen en vandaag kwam dat uit, aldus appten wij. Dus vanmorgen al vrij vroeg op weg naar Leiden met de trein. Ik was ruim op tijd bij de trein en kon makkelijk een zitplaats vinden. Merkwaardig genoeg liep deze trein helemaal hardstikke vol met relatief jonge mensen in opperbeste stemming; er viel geen onvertogen woord ondanks dat velen de "hele rit" moesten blijven staan. Wel hoorde ik af en toe het woord "bier" vallen en op een zeker moment zei degene die bijna op mijn schoot zat vanwege de drukte dat de meesten er in Bodegraven uit moesten. Een geanimeerd gesprekje ontspon zich: "Bodegraven?", vroeg ik met oprechte verbazing. "Ja, Bodegraven", sprak de persoon en gaf toe dat hij eigenlijk geen idee had waar dat lag: "ergens tussen Utrecht en Rotterdam", zo dacht hij ten onrechte. Er bleek een bierfestival te zijn; je kon vele verschillende biertjes proberen. Zou wat voor Martijn zijn ha ha. En inderdaad stroomde de trein vrijwel helemaal leeg in deze wereldstad voor één dag; overigens wel het begin van een schitterende wandel etappe door het veengebied alhier.
In Leiden stapte ik uit de trein; het stortregende op dat moment. Op het perron zag ik een meneer staan met zonnebril en zeer lang haar, verder exclusief netjes gekleed met paarse stropdas en nogal wat ringen om, dus vroeg ik hem: "bent u Ilya Pfeiffer?", hetgeen tot mijn genoegen werd beaamd. Even later zou ik bij mijn bezoek aan museum "De Lakenhal"  een heel bijzonder gedicht van Ilya Pfeiffer kunnen lezen; was prominent aangebracht op de muur bij de trap; erg toepasselijk. Roos heeft mij menigmaal gewezen op de kwaliteit van zijn gedichten en nu heb ik bij toeval zowel dichter als gedicht voor het eerst mogen aanschouwen.
Inderdaad ging ik eerst even naar de Lakenhal voordat ik mij naar het herstelbed van schoondochter begaf. Het museum heeft een hele metamorfose ondergaan; ik was nooit zo onder de indruk van het tentoongestelde, laat staan van de ambiance maar dat was nu wel anders; het is schitterend geworden en daarom raad ik eenieder aan om hier (regelmatig) naar toe te gaan.
Vervolgens naar het UML en daar zat schoondochter samen met haar moeder Leia zich toch vooral stierlijk te vervelen. Ze was er lang niet zo slecht aan toe als na de eerste behandeling; dat was toch wel een opluchting. Ondanks de infuus die zij continu kreeg konden we naar een verblijfsruimte, ergens verderop in het ziekenhuis waar ze even een andere omgeving kon meemaken en wat bewegen op een hometrainer. Daar was ook koffie, waarvan Leia mij ruimschoots voorzag. We gingen weer terug naar haar kamer omdat Marjorie honger kreeg. Daar maakte ik een foto van haar aan de maaltijd en stuurde die met WhatsApp naar Hugo; hij heeft al lang geleden samen met zijn broer Peter een manifestatie georganiseerd  met een groot aantal deelnemers; een LARP weekend waar hij absoluut niet kon wegblijven als organisator. Gelukkig is Marjorie omringd door vele mantelzorgers zodat Hugo haar in goede handen weet.

Trotse Evi met een echte ballerina!

Toen ik weer terug was in Bilthoven en via het bos naar de flat liep ontving ik van Arja een app met een filmpje waarop Evi als deelneemster aan een workshop ballet met een soliste van het nationaal ballet; thuis gekomen zorgvuldig bekeken; schattig gezicht die concentratie en die ballettende kinderen. Evi genoot er zichtbaar van; ze stond gewoon te glimmen. Wat zullen moeder en oma trots hebben zitten kijken.
En ondanks de drukte deze dag heb ik 's-avonds nog de eerder deze week ingeslagen paprika's voor een deel verwerkt tot gulyas volgens het eerder genoemde recept; was fenomenaal lekker.