Guusje onder de pet van opa

Vanmorgen om half acht stond de monteur
van de nieuwe beglazing voor de deur

Voor vandaag had ik een bezoek afgesproken aan Mariska; om half elf op station Oss centraal was de afspraak. We zouden allereerst hun nieuwe huis in Heesch gaan bekijken. Heesch ligt vlakbij Oss en is voor ons als treinreizigers dus veel makkelijker bereikbaar dan Vorstenbosch waar je als OV'er slechts met de buurtbus kunt komen. Een aanzienlijk grotere plaats ook; mooi huis in een mooie wijk; school voor de deur en alles wat je als jong gezin maar nodig hebt in de naaste omgeving.
Maar voordat ik op de afgesproken plek was om elkaar te ontmoeten had ik al eerst thuis de glaszetter ontvangen om twee ruiten bij mij te vervangen; deze waren in de loop der jaren ondoorzichtig geworden omdat het dubbel glas niet meer goed afsloot. Scheelt ook een stuk in geluids-isolatie trouwens. Al met al haalde ik gelukkig toch de afgesproken tijd. Guusje zat achterin en was blij me weer te zien; was alweer een tijdje geleden.

Guusje op haar stepfietsje

Terwijl we door Heesch reden werd het erg stil van achteruit de auto; de kleine Guus was in slaap gevallen; gisteren was een drukke dag voor haar geweest zo vertelde Mariska.
We reden na de rondrit door Heesch door naar Vorstenbosch; Mariska en ik hebben altijd veel met elkaar te praten en ook nu zonder dat er een stilte valt. Voordat ik het wist moest ik alweer weg om de buurtbus te halen en Mariska om Lieva van school te halen.
Een gezellige chauffeur die het duidelijk leuk vond om met de enige passagier een praatje te maken sprak mij in af en toe onverstaanbaar Brabants over de droogte in deze streken; hij was landbouwer geweest en had het bedrijf inmiddels over gedaan aan zijn zoon. Hij had het idee dat dit deel van Brabant veel minder regen kreeg met het veranderde klimaat.
Vanuit Uden de bus naar den Bosch en door naar huis.