Ergens in de afgelopen dagen las ik in de Trouw een artikel over mobiliteit; over een verwachte toename van het aantal auto's in ons land met 20% in 2030 geloof ik. De regering zal minstens 3 miljard euro per jaar moeten besteden om de mobiliteit - en daarbij werd gedacht aan verbetering en verbreding van de snelwegen - te garanderen. Gesuggereerd werd dat mobiliteit voor iedereen een uiterst belangrijk gegeven is en daarmee ben ik volkomen eens. Maar of dat altijd automobiliteit moet zijn betwijfel ik, zeker wanneer ik relaxed in een stiltecoupé zit in een rustige Intercity naar de perifere gebieden van ons prachtige land.
Ik moet daar vaak aan denken wanneer ik ergens rustig zit en het verkeer bekijk; allemaal auto's, voor het merendeel met slechts één persoon erin. En dan een autobus met een 50 - 60 plaatsen die de lengte heeft van misschien 20 meter, of een Intercity met plek voor honderden mensen en die met ruim 100 km/uur voort snelt.
Natuurlijk voel ik me vaak een dwaas tussen normalen, d.w.z. een autoloze uitzondering; hier in de flat ben ik de enige; ik bezit al ruim 30 jaar geen auto en rijd al zeker 25 jaar geen auto meer; heb mijn rijbewijs dan ook niet verlengd enkele jaren geleden. En wanneer ik mij realiseer wat ik een mobiliteit en vooral ook vrijheid beleef met mij OV kaartje met daarop een Dalvrij abonnement en het voortreffelijk OV-net in ons land (ook in de ons omringende landen overigens) dan hoor je mij niet klagen over mobiliteit; tegen zeer redelijke kosten kun je feitelijk iedere uithoek relatief makkelijk bereiken; je hoeft in ieder geval niet zelf te sturen (har har) en het vraagt regelmatig de broodnodige lichaamsbeweging bij de aanloop naar station of halte. Misschien komt het wel omdat ik allergisch ben voor gemakzucht, een van de grote kwalen van ons mensen naast hebzucht en geldingsdrang.
Ik moet daar vaak aan denken wanneer ik ergens rustig zit en het verkeer bekijk; allemaal auto's, voor het merendeel met slechts één persoon erin. En dan een autobus met een 50 - 60 plaatsen die de lengte heeft van misschien 20 meter, of een Intercity met plek voor honderden mensen en die met ruim 100 km/uur voort snelt.
Natuurlijk voel ik me vaak een dwaas tussen normalen, d.w.z. een autoloze uitzondering; hier in de flat ben ik de enige; ik bezit al ruim 30 jaar geen auto en rijd al zeker 25 jaar geen auto meer; heb mijn rijbewijs dan ook niet verlengd enkele jaren geleden. En wanneer ik mij realiseer wat ik een mobiliteit en vooral ook vrijheid beleef met mij OV kaartje met daarop een Dalvrij abonnement en het voortreffelijk OV-net in ons land (ook in de ons omringende landen overigens) dan hoor je mij niet klagen over mobiliteit; tegen zeer redelijke kosten kun je feitelijk iedere uithoek relatief makkelijk bereiken; je hoeft in ieder geval niet zelf te sturen (har har) en het vraagt regelmatig de broodnodige lichaamsbeweging bij de aanloop naar station of halte. Misschien komt het wel omdat ik allergisch ben voor gemakzucht, een van de grote kwalen van ons mensen naast hebzucht en geldingsdrang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten