Vol aandacht bekijkt kleindochter Ronja de bladzijde die "opa" probeert voor te lezen. |
Dan maar naar het station lopen, bedacht ik. Gelukkig belde Roos met het idee om lekker te gaan zonnen bij de fitness op de zonneweide. En zo geschiedde en knapte mijn humeur aanzienlijk op.
Precies op de afgesproken tijd, 16.00 uur belde ik aan bij Joke. Het duurde even en toen hoorde ik een duidelijk met kinderstem uitgesproken: "opa!", ja, dat ben ik; inmiddels 8 kleinkinderen; het is niet niks. De deur ging open en daar keken 4 helderblauwe kinderoogjes mij verwachtingsvol aan; heerlijk dat kleine spul. De kleine Ronja kon inmiddels goed lopen en zelfs al behoorlijk praten.
We gingen in de tuin en ik was niet zo goed of daar lag ik ook op het speelkleed mee te doen met dat kindergedoe; inpakken, uitpakken, oprapen; op de glijbaan, eindeloos. Uiteindelijk gingen we naar binnen en dan gaat het spel over in "voorlezen", d.w.z. een boek met plaatjes waar je als oudere oudere ontzettend melig van wordt, maar ik heb inmiddels enige routine. Heerlijk die twee blonde koppies voor je neus terwijl je probeert om toch iets van het verhaaltje voor te lezen terwijl intussen de bladen zonder reden ruw worden omgeslagen; eigenlijk is het kostelijk.
Zo rond half zeven gingen we eten; Pieter kwam ook thuis; gezellig!; zo vaak zie ik hem niet; de laatste keer was bij de begrafenis van schoonmoeder c,q, oma, de moeder van Anneke,
Joke had heerlijk gekookt; de naam van het gerecht ben ik helaas kwijt; ga ik nog navragen maar ik ga zeker gebruik maken van haar kennis.
Na het eten vertrok ik vrijwel direct; de bus reed precies voor mijn neus weg; niet erg want ik had er op gerekend om naar het station te lopen. Was al met al een genoeglijk dagje geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten