CO2 doelstelling

Regelmatig zie ik op station Amersfoort een trein met
honderden nieuwe personenwagens op weg naar Duitsland

Met verbazing lees ik over CO2-doelstellingen en dan geldt mijn verbazing niet over de genoemde einddoelen, maar vooral over het ontbreken van "eerste" stappen. Wanneer de raad van state constateert dat er minder mag worden gebouwd dan klaagt iedereen steen en been; wegen mogen niet verbreed worden?! Dat moet ook niet als je de doelstellingen serieus neemt; dan moet je investeren in alternatief vervoer, niet in wegen.
Wat ik ook met verbazing constateer betreft het contrast tussen enerzijds de zorg die meer dan 70% van de mensen in de wereld heeft over het klimaat en anderzijds het ontbreken van individuele beslissingen omtrent auto-gebruik en ook vliegbewegingen.
Anderzijds word ik aangenaam getroffen door het collectief optimisme wat betreft toekomstverwachting; jonge auteurs die vol optimisme een toekomst beschrijven en ook jong volwassenen die aan gezinsvorming doen.
Kortom, ik weet het niet meer, maar verbaas mij wel.