Beperkte mijn muzikale smaak zich voorheen tot Chopin met een klein toefje Bach, daar is zij inmiddels opgerekt tot en met Schönberg, ja ja, die Schönberg waar ik vroegig niets van moest weten. Ik heb me ervoor open gesteld en bij nader inzien, door voortschrijdend "ingehoor" (dank Roos) zal ik maar zeggen weet ik het ook nog eens geweldig te waarderen.
Wie daarin een belangrijke rol heeft gespeeld is - naast mijn vriend Dick - ook de virtuose violiste Hillary Hahn; zij geeft aan dat Bach haar muzikale leidsman is maar beperkt zich bepaald niet tot de barok; het hele spectrum van vioolconcerten heeft zij uitgevoerd en voor een belangrijk deel ook toegankelijk gemaakt via Youtube.
Het moderne oeuvre heb ik overigens ontsloten via de sacré du printemps onder de fantastische directie van Jaap van Zweden; dit best lastig toegankelijke werk ging er bij mij in als koek, eerlijk gezegd tot eigen verbazing. Nu had ik eigenlijk al gemerkt dat de barok muziek me - ik durf het haast niet toe te geven - enigszins begon te vervelen. Al enkele decennia heb ik dat nogal intensief beluisterd, dat is ongetwijfeld de reden. En die Strawinsky en Prokofjev leggen zo veel nieuwe klanken in de orkestmuziek dat het voor mij heerlijk was om te luisteren. Een vioolconcert van Prokofjev, maar ook van Schönberg, gespeeld door Hillary Hahn frappeerde mij. Dat concert van Schönberg is naar mijn mening zo ongelooflijk moeilijk speelbaar voor solist, orkest en dirigent en dat staat gewoon op Youtube en ik genoot er van. Had ik nooit gedacht. Maar ook de "Verklärte Nacht" van Schönberg vond ik prachtig. Ik ga voort.
Wie daarin een belangrijke rol heeft gespeeld is - naast mijn vriend Dick - ook de virtuose violiste Hillary Hahn; zij geeft aan dat Bach haar muzikale leidsman is maar beperkt zich bepaald niet tot de barok; het hele spectrum van vioolconcerten heeft zij uitgevoerd en voor een belangrijk deel ook toegankelijk gemaakt via Youtube.
Het moderne oeuvre heb ik overigens ontsloten via de sacré du printemps onder de fantastische directie van Jaap van Zweden; dit best lastig toegankelijke werk ging er bij mij in als koek, eerlijk gezegd tot eigen verbazing. Nu had ik eigenlijk al gemerkt dat de barok muziek me - ik durf het haast niet toe te geven - enigszins begon te vervelen. Al enkele decennia heb ik dat nogal intensief beluisterd, dat is ongetwijfeld de reden. En die Strawinsky en Prokofjev leggen zo veel nieuwe klanken in de orkestmuziek dat het voor mij heerlijk was om te luisteren. Een vioolconcert van Prokofjev, maar ook van Schönberg, gespeeld door Hillary Hahn frappeerde mij. Dat concert van Schönberg is naar mijn mening zo ongelooflijk moeilijk speelbaar voor solist, orkest en dirigent en dat staat gewoon op Youtube en ik genoot er van. Had ik nooit gedacht. Maar ook de "Verklärte Nacht" van Schönberg vond ik prachtig. Ik ga voort.
1 opmerking:
voortschrijdend ingehoor
Een reactie posten