Menno's feestje

Een glunderende Menno temidden
van zijn vrienden en familie

We hoorden het concertje al van verre; door toedoen van een vertraagde trein waren we te laat om het hele concert te horen; vanuit het voortuintje konden we de moderne klanken overigens wel horen.
We kennen Menno al vele jaren; eerst vanuit het werk en tegenwoordig als dierbare vriend. Muziek is zijn levensvervulling. Hij is onlangs 60 geworden en vierde dat temidden van vrienden en familie in zijn fraai verbouwde huis in Abcoude.
Uiteindelijk konden wij ook plaats nemen op een stoel in de geïmproviseerde concertzaal met uitzicht op de tuin. Vierhandig pianospel - quatre mains van Debussy zo te horen -, een strijkkwartet van Shostakovich, een piano kwartet, een solistisch stuk op piano, en als klapstuk een aantal delen uit de Cello suites van Johann Sebastian, uitgevoerd door Joachim. Hij bespeelde een prachtig klinkend 18e eeuws instrument, hem door een door Menno in het leven geroepen stichting ter beschikking gesteld.
Later kwam ik tijdens de borrel nog in gesprek met Joachim over zijn uitvoering en over Bach in het algemeen. En zelfs op het station, op weg naar huis kwamen we hem weer tegen.
Maar eerst een genoeglijke, door Menno's zoons voortreffelijk georganiseerde borrel in de tuin. Leuk om daar iedereen te horen converseren.
Menno hebben we uiteraard in al die drukte nauwelijks gesproken; hij zag er gelukkig uit zo temidden van al zijn geliefden.