Wat een drek

Mierennesten alom

Vandaag weer een stevige groepswandeling door de bergen. We werden eerst met een busje naar een pas gebracht en van daaruit liepen we door de schitterende velden met uitzichten van Alpenweiden en vooral veel wilde bloemen. Hier en daar waren mensen aan het werk op de velden. Het was werkelijk fantastisch mooi. Onze leiding liep in een tempo of ze door de duivel achterna werden gezeten; ik wilde ook graag een beetje op lager nivo naar het mierenleven en ander insectenleven kijken, maar dreigde daardoor telkens het contact met de groep kwijt te raken.
Het mierenleven is in deze streken bijzonder interessant vind ik; twee soorten in één aarden nest bijvoorbeeld, maar ook bosmieren in een onderaards nest dat was afgedekt met een dikke moslaag; heel veel gele weide mieren. Van de anderen was helaas niemand geïnteresseerd in insecten. Wel wist een van hen veel over de bloemen waardoor ik nu wel weet hoe het havikskruid eruit ziet.
Op initiatief van de leiding werd de wandeling uitgebreid met nog een forse klim alvorens we het dal naar het dorp opzochten. Ik zweette me rot en werd er behoorlijk moe van; de jaartjes beginnen wel te tellen merk ik helaas. En na een forse klim begon de afdaling over steile modderige stenige rot paden en dwars door de velden. Ik was er helemaal klaar mee. Maar gelukkig had onze gids eenmaal aangekomen in het dal de auto weer besteld en werden we comfortabel terug gebracht naar ons onderkomen met het riante appartement.
Weer lekker gegeten.