Marjorie heeft een probleem met haar knie waarvoor ze in behandeling is in het UMC Leiden. Ze moest daar vandaag heen voor het verwijderen van hechtingen en had ons gevraagd om haar in en uit de Intercitytrein te helpen. Roos had haar opgehaald van huis en had haar naar Leiden CS begeleid en als bedacht in - en uit de Intercity met hoge instap geholpen. Ze was ook mee geweest naar het UMC.
Roos had 's-avonds een opera in Amsterdam en ging nog even lekker in de Hortus van Leiden even "chillen" zoals dat tegenwoordig onder de jongeren wordt genoemd. Het was snoeiheet vandaag en even lekker in schaduw zitten was een goede tijdpassering. Ik had wat zitten afkoelen in de trein naar Utrecht CS; die rijdende koelkasten zijn nu wel gerieflijk hoor met die snoeihitte.
Roos had Marjorie op de trein gezet: "in het achterste deel van de trein", had ze me ge-appt. Ik stond ruim op tijd op perron 9 te wachten tot de trein kwam en verwachtte zo'n korte dubbeldekker die meestal op Leiden rijdt; maar het was zo'n hele lange met wel 4 of 5 deuren en ik liep heen en weer tussen de twee achterste. Toen ik me naar voren spoedde om te kijken of ze dan daar naar mijn aanwezigheid stond te hunkeren ging de telefoon en zag ik haar al staan op het perron. Het viel gelukkig allemaal nogal mee met haar knie en ze was er zelf uit geklauterd; een hele opluchting voor ons beiden. Ik nam haar zware tas over en we gingen naar hun huis. Gezellig nog wat nagepraat; Hugo kwam bijtijds thuis en zo zag ik mijn stoere zoon ook nog even.
Roos had 's-avonds een opera in Amsterdam en ging nog even lekker in de Hortus van Leiden even "chillen" zoals dat tegenwoordig onder de jongeren wordt genoemd. Het was snoeiheet vandaag en even lekker in schaduw zitten was een goede tijdpassering. Ik had wat zitten afkoelen in de trein naar Utrecht CS; die rijdende koelkasten zijn nu wel gerieflijk hoor met die snoeihitte.
Roos had Marjorie op de trein gezet: "in het achterste deel van de trein", had ze me ge-appt. Ik stond ruim op tijd op perron 9 te wachten tot de trein kwam en verwachtte zo'n korte dubbeldekker die meestal op Leiden rijdt; maar het was zo'n hele lange met wel 4 of 5 deuren en ik liep heen en weer tussen de twee achterste. Toen ik me naar voren spoedde om te kijken of ze dan daar naar mijn aanwezigheid stond te hunkeren ging de telefoon en zag ik haar al staan op het perron. Het viel gelukkig allemaal nogal mee met haar knie en ze was er zelf uit geklauterd; een hele opluchting voor ons beiden. Ik nam haar zware tas over en we gingen naar hun huis. Gezellig nog wat nagepraat; Hugo kwam bijtijds thuis en zo zag ik mijn stoere zoon ook nog even.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten