Museum Nunspeet

In een onvervalste regenbui kwam ik aan in Nunspeet. Op geleide van het Museum Tijdschrift ging ik naar de tentoonstelling van de NLse schilder Briët. Hij werd gepresenteerd als de Rembrandt van de Veluwe en ik kan niet anders constateren dat deze schilder aanzienlijk meer roem verdient dan zijn onbekendheid zou suggereren. Om hem op één lijn te plaatsen als Rembrandt gaat mij wat ver, maar ik acht hem toch wel niveautje van Gogh of zelfs nog iets meer. Als hij ook zijn oor had afgesneden en met zo'n enorme PR was gepromoot dan had hij vast ook een eigen museum.
Overigens had Briët in zijn tijd een zodanige vermaardheid dat hij ruim kon leven van zijn werk; hij had niet alleen gestudeerd aan een gerenommeerd instituut in België maar was ook voor zijn studie in Italië geweest en in Parijs waar hij met van Gogh bekend of zelfs bevriend was geweest. Hij was overigens niet onder de indruk van deze heden zo bejubelde schilder.
De tentoonstelling was goed bezocht met leeftijdsgenoten die - net als de bezoekers gisteren in het textielmuseum - erg luidruchtig hun commentaar gaven; kennelijk hoort dat er bij hoewel ik het nog niet eerder zo prominent ben tegen gekomen.
De werken waren veelal geïnspireerd door de boerenomgeving van Nunspeet waar Briët vanwege de sfeer en de kunstkolonie was neergestreken na zijn omzwervingen. Portretten had hij eveneens gemaakt en een daarvan vond ik werkelijk meesterlijk; een portret van een dominee, wel zo indringend. Deze siert dit blog van vandaag.