Rode geuzen langs de Geul

Drie nieuwsgierige jonge "Geuzen" en hun enorme
vader "Geus" op de achtergrond.

Voor vandaag had ik een wandeling bedacht vanuit Schin op Geul; wat we precies zouden gaan lopen zou ik af laten hangen van wat de Komoot kaart ons zou brengen. Op de onderliggende kaart zijn alle kleine (wandel)paadjes goed aangegeven en daar lieten we ons door leiden.
Van ons vorig bezoek herinnerden we ons nog enigszins de fraaie etappe langs de Geul te beginnen in Schin vlakbij het stationnetje. Eerst naar beneden, langs het beeldje van Frater Venantius en iets linksaf en dan de GR volgen. We kwamen bij een bronnetje waaruit de bewoners van het boven gelegen dorp jarenlang hun drinkwater hebben getapt. Er liep nog een paadje naar boven met de naam putjespad o.i.d. Was behoorlijk bezaaid met omgewaaide bomen en liep behoorlijk stijl omhoog. We hadden wel te doen met de lieden die hier geploeterd hebben met zware emmers. Maar eenmaal boven gekomen zagen we het dorpje en hadden we een mooi uitzicht vanaf de "berg", naar ik meen "de Cauberg".
We liepen verder en kwamen bij een grindweg die ons door onwaarschijnlijk mooie bloemenpracht _ zeker vergelijkbaar met Roemenië - voerde. We waren er gewoon van onder de indruk. We kwamen weer uit bij de Geul die krachtig stroomde. Even verderop was een bankje waar we even op plaats namen. Plotseling verscheen er een stel koeien, prachtige donkerrode dieren; zo te zien wat levendiger dan de Brandrode koeien, maar qua kleur leken ze er wel op. Even later zelfs een grote beul van een stier en een drietal pinken, uit hun krachten gegroeide kalveren. Later zagen we op een informatiebord dat het een bijzonder ras betrof: "Rode Geuzen", mij onbekend, maar vast geen kleurslag van het MRIJ vee.

De watermolen van Wijlre

We gingen verder en kwamen bij Wijlre uit; de watermolen hebben we uitgebreid bewonderd; deed me zo aan Schubert denken. Vanuit Wijlre hebben we afgestoken naar Klimmen-Ransdaal. We liepen zo veel mogelijk over de kleine paden en kwamen over een nauwelijks belopen pad van nog geen meter breed. Het was wel heel erg genieten allemaal. In het stationnetje Klimmen-Ransdaal pakten we de trein naar Valkenburg. Onderweg zag ik een vrij lang stuk mergelrots vanuit het treinraampje; daar wilde ik wel naar toe en stelde Roos voor om daar morgen naar op zoek te gaan vanuit station Klimmen-Ransdaal.
Nu gingen we vanuit het station direct door naar het hotel en knapten ons wat op en gingen nog even van het zonnetje genieten in de tuin. Om zes uur weer lekker dineren en om half acht aan de bridgetafel. Ging niet zo lekker; we werden uiteindelijk slechts zevende, maar toch nog 47%.