Het lijkt soms wel op werken hier in Calpe. Het begon al met de overlegvergadering bij Exotic onder het genot van een kopje koffie. Daarna snel naar het appartement en een eenvoudige lunch genoten en door naar de Nederlandse Club om te bridgen. Was weer gezellig en we werden opnieuw eerste. Daar voel ik me wat ongemakkelijk bij; wij hebben een behoorlijk geavanceerd biedsysteem en daar is niet iedereen tegen bestand kennelijk.
En 's-avonds gingen we net als vorige week naar de opera in de bioscoop van Calpe; La Traviata van Verdi; de meest populaire opera aldus zeggen. Volgens Roos gietijzeren repertoire; ze had niet zo'n behoefte om deze opera voor de zoveelste keer te zien, maar hield me wel gezelschap.
Deze keer ging ik wat meer vooraan zitten om e.e.a. goed te kunnen zien. Echter, het is toch wel "anders" in een bioscoop of in een daarvoor ingericht operagebouw; de muziek door de luidsprekers ervoer ik na enige tijd als veel te hard; vooral toen in de tweede acte Alfredo ertegenaan ging met een weergaloze tenorstem moest ik gewoon af en toe een oor dicht houden. Bij een korte tussenpauze zijn we dan ook wat verder naar achteren gaan zitten; kon ik het wel niet meer zo goed zien, maar het geluid was beter, overigens toch wel beduidend minder dan in een concertzaal met een orkest.
De laatste acte hielden we voor gezien; we gingen wat vroeger terug om in ons appartement nog een wijntje te drinken en niet te laat naar bed. Morgen weer een wandeldag!
En 's-avonds gingen we net als vorige week naar de opera in de bioscoop van Calpe; La Traviata van Verdi; de meest populaire opera aldus zeggen. Volgens Roos gietijzeren repertoire; ze had niet zo'n behoefte om deze opera voor de zoveelste keer te zien, maar hield me wel gezelschap.
Deze keer ging ik wat meer vooraan zitten om e.e.a. goed te kunnen zien. Echter, het is toch wel "anders" in een bioscoop of in een daarvoor ingericht operagebouw; de muziek door de luidsprekers ervoer ik na enige tijd als veel te hard; vooral toen in de tweede acte Alfredo ertegenaan ging met een weergaloze tenorstem moest ik gewoon af en toe een oor dicht houden. Bij een korte tussenpauze zijn we dan ook wat verder naar achteren gaan zitten; kon ik het wel niet meer zo goed zien, maar het geluid was beter, overigens toch wel beduidend minder dan in een concertzaal met een orkest.
De laatste acte hielden we voor gezien; we gingen wat vroeger terug om in ons appartement nog een wijntje te drinken en niet te laat naar bed. Morgen weer een wandeldag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten