Roos had in één van die informatieblaadjes gelezen dat er een feest was in Benissa, een plaatsje in de buurt van Calpe. Ze had uitgezocht hoe we daar met de bus vanuit Calpe konden komen en zo zaten wij in het Spaans rumoerige feestgedruis; een alleraardigste meneer had ons aangegeven hoe we vanaf de bushalte naar de locatie van het feest konden komen.
Het middeleeuwse kon ik er niet zo goed van afzien behalve dat sommigen van degenen die achter de kraampjes stonden op verschillende wijze gekleed waren. Daarentegen liepen er jonge meiden rond met wel zulke prachtige Spaanse jurken; dat zijn net vlindertjes zo vrolijk als dat eruitziet.
Een kleine veemarkt met wat paarden en ezeltjes maar ook een grote tent met een tentoonstelling van hoenderrassen. Niet te geloven wat een uiteenlopende soorten je kunt kweken uit de kip. "Onze" Barnevelder stond er naast reusachtige hoenders van Engelse rassen maar ook nerveuze vechthanen die met karton afgezonderd waren van hun soortgenoten in de aangrenzende hokken; ik vond het fantastisch deze diversiteit; deed mij denken aan de duiven van Darwin.
Op de markt moesten we natuurlijk allerlei voedsel inslaan: kaas, stokvis, worst en spek en even verderop ook membrillo en noten.
Het mooiste van de markt vond ik eigenlijk wel de draaimolen op beenkracht; geen druktemakerige muziek, geen opsmuk, maar bijna middeleeuws, kinderen in stoeltjes en een jonge vent in een stoel die met een mechaniek de draaimolen in beweging hield.
Op de bushalte kwamen we Jos tegen die ook genoten had van het feestgedruis.
Het middeleeuwse kon ik er niet zo goed van afzien behalve dat sommigen van degenen die achter de kraampjes stonden op verschillende wijze gekleed waren. Daarentegen liepen er jonge meiden rond met wel zulke prachtige Spaanse jurken; dat zijn net vlindertjes zo vrolijk als dat eruitziet.
Een kleine veemarkt met wat paarden en ezeltjes maar ook een grote tent met een tentoonstelling van hoenderrassen. Niet te geloven wat een uiteenlopende soorten je kunt kweken uit de kip. "Onze" Barnevelder stond er naast reusachtige hoenders van Engelse rassen maar ook nerveuze vechthanen die met karton afgezonderd waren van hun soortgenoten in de aangrenzende hokken; ik vond het fantastisch deze diversiteit; deed mij denken aan de duiven van Darwin.
Op de markt moesten we natuurlijk allerlei voedsel inslaan: kaas, stokvis, worst en spek en even verderop ook membrillo en noten.
Het mooiste van de markt vond ik eigenlijk wel de draaimolen op beenkracht; geen druktemakerige muziek, geen opsmuk, maar bijna middeleeuws, kinderen in stoeltjes en een jonge vent in een stoel die met een mechaniek de draaimolen in beweging hield.
Op de bushalte kwamen we Jos tegen die ook genoten had van het feestgedruis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten