De groene VVV wandeling in Calpe

Het beginpunt

Op zondag rijdt alleen linea 1 in Calpe; daarom begonnen we onze geplande wandeling bij de kruising met de grote weg. Eerst even bij het busstation informeren naar de mogelijkheid om naar Madrid te gaan met de bus; kan iedere dag om 10.00 uur; gaat direct naar Madrid en is daar omstreeks 16.30 uur.
Al snel waren we bij het eerste bordje met richtingsaanwijzing voor de geplande wandeling.
Allebei hadden we zoiets van: "heerlijk om hier weer terug te zijn"; we zijn hier al een week en hebben nog niet veel van die VVV wandelingen gemaakt. Deze etappe hebben we vorig jaar veel gelopen; voelde weer vertrouwd; die rust, het ruige landschap, de stenige paden. De lucht zag er behoorlijk dreigend uit maar het bleef droog.
Om half twee gingen we lunchen, toevallig op een plek waar we vorig jaar ook een keer hebben geluncht. Maar nadat we onze broodjes hadden weggeknaagd begon het toch licht te druppelen en flink te waaien. We verwachtten eigenlijk een stortbui zoals je dan in NL te wachten staat maar dat is hier kennelijk anders geregeld. We zouden verder nog een enkel spatje voelen maar van echte regen was geen sprake.
Onderhoud is een probleem in Spanje en zeker waar het iets ongebruikelijks als wandelen betreft; een tweetal informatiepalen was verdwenen; het is dan ook maar de vraag of de anderen van onze groep deze wandeling met goed gevolg zullen vinden; moeten we maar afraden denk ik.

Vlakbij het beekje

Intuïtief namen we bij een van informatie ontdane paal de juiste richting en kwamen weer op bekend terrein; dat is wel leuk hoor. Uiteindelijk kwamen we bij de hermita en daar wilde Roos met haar smartphone en GoogleMaps de weg terug via wandelpaden doen. Voor mijn gevoel gingen we volstrekt de verkeerde richting in en ik bleef dat tot mijn schande veel te lang volhouden. Via onbekende, leuke paadjes kwamen we uiteindelijk vlakbij ons appartementen complex weer in Calpe. Ik heb mijn verontschuldigingen aangeboden. Roos sprak overigens haar verbazing erover uit dat ik wel was meegelopen met haar terwijl ik dacht dat we de andere kant op moesten. Tja, wat moet ik daar nou van vinden?! Ik twijfelde gewoon heel sterk maar diep van binnen dacht ik dat die moderne middelen bepaald niet achterlijk blijken te functioneren. En zo was het!