 |
| Een keur van lekkers uit de Surinaamse keuken |
Vriend Peter C. en zijn geliefde Urdice vierden vandaag gezamenlijk hun verjaardagen; dat ging in de vorm van een groot opgezet feest in de omgeving van de wereldplaats Spaarndam! Niet alleen een wereldplaats maar met OV ook werkelijk een wereldreis althans zo ervoer de nicht van Peter dat toen ik haar onverwacht ontmoette op station Halfweg. Het kwam zo: wanneer je als OV-gebruiker je reis voorbereidt dan consulteer je 9292.nl de site voor info over bus en trein. En die site gaf aan dat je voor het bereiken van de lokatie waar het feest werd gegeven bus 14 moest nemen vanaf station Halfweg òf van station Haarlem CS. Ik had voor Halfweg gekozen maar zag bij aankomst al dat er iets loos was; om de bordjes van de bus was een oranje zak geplaatst; dat betekent nooit veel goeds. En inderdaad stond er doodleuk: "bushalte tijdelijk opgeheven". "Dan maar door naar Haarlem en daar de bus de andere kant opnemen", dacht ik bij mezelf.
 |
| Peter mag als eerste opscheppen zo is de traditie |
De stoptreinen komen daar iedere 15 minuten dus dat moest lukken. Ondertussen zag ik een mij toen nog onbekende dame het perron opklauteren. Enigszins paniekerig vroeg ze mij of ik misschien wist hoe je dan in Spaarndam kon komen. Er ging mij een licht op en ik vroeg haar of ze misschien ook naar het "feest van Peter en Ur" moest, hetgeen het geval bleek; zij was een nicht van Peter en kwam regelmatig bij "tante Cobi", de mij ook goed bekende moeder van Peter. Ik nam haar, terwijl ze er nog steeds niet over uit kon op sleeptouw. Toen we aankwamen in Haarlem leek het of de bus naar Spaarndam net vertrokken was en ik keek al uit naar een taxi. Maar al speurend zag ik dat die bus toch was aangekomen zij het - gelukkig! - met enige vertraging en alles kwam goed.
Nog een stuk lopen en daar kwamen we op het feestterrein. Een lekker drankje, scherp van de gemberwortel deed de reis snel vergeten.
 |
| Lisette nu in de moederrol zoon Pieter voerend |
En daar stonden de jarigen hun gasten op te wachten en welkom te heten. De dochters van Peter waren er natuurlijk alledrie met partners en hun kinderen. Grappig,
vijf jaar geleden, toen Peter 65 was geworden waren twee van zijn dochters tegelijk zwanger en nu liepen daar vier kindertjes rond; wat vliegt de tijd.
We werden vergast op drankjes en heerlijk eten. Gelukkig zette het regenbuitje dat dreigend boven het feestterrein hing niet door. Bij het eten zette een band in; eerst met het "lang zullen ze leven", gevolgd door een soort Duitse schlager, maar alras hoorde ik de rithmiek van Zuid-Amerika opborrelen. Het speet me dat ik om half acht weer op moest breken om fatsoenlijk met het OV weer thuis te geraken. De muziek klonk veel belovend; had ik graag meer van willen horen.
Het lukte me gelukkig nog om afscheid te nemen van Peter; Urdice kon ik in de drukte niet vinden. Het was een heel geslaagd feest. Bedankt hiervoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten