Haus Koekkoek in Kleve

Toren in de stadsmuur van Kranenburg

Alweer enkele jaren geleden, tijdens een bezoek aan het Rijksmuseum vernam ik van een medebezoekster dat er in Kleve een museum was dat speciaal gewijd was aan Koekkoek. Kleve ligt vlak over de grens bij Nijmegen en je kunt er met de bus komen; dat waren we al die tijd al van plan. Roos had inmiddels ontdekt dat er een wandeling liep van Kranenburg naar Kleve en die hebben we gisteren gelopen. Het is de laatste etappe van het grote rivieren pad van de LAW; de etappe van Kranenburg naar Kleve is niet met rood-wit gemarkeerd maar met het teken E8, Europäische wanderweg 8. Maar ik had de etappe op de GPS geladen en dat loopt toch altijd het makkelijkste.
In Kranenburg aangekomen eerst maar een stuk Schwarzwalder Kirschtorte gegeten en belegte Brötchen ingeslagen voor de lunch. En toen op weg. Via een gat in de oude stadsmuur die overigens nog behoorlijk intact is gingen we kronkelige etappe in. Eigenlijk moesten we vrijwel rechtdoor naar het Oosten maar het pad kronkelde door het tussenliggende bos; de afstand van 10 km in vogelvlucht werd zo uiteindelijk 17 km. Maar het was de moeite waard. Raar genoeg werden we er beiden behoorlijk moe van terwijl 17 km voor ons toch niet zo'n enorme afstand betekent. Nou ja, volgende keer beter.

Hoog in het portaal een buste
van Koekkoek de schilder

We kwamen uiteindelijk aan in Kleve en vonden dankzij de aanwijzingen van een Nederlander die een restaurant dreef aan het begin van Kleve direct de Koekkoeksplatz met daaraan liggend het Koekkoekshaus; een schitterend huis dat onbeschadigd uit de puinhopen van WO II tevoorschijn is gekomen. Barend Cornelis heeft hier gewoond. Zijn romantisch vroeg negentiende eeuwse werk deed het goed in de ogen van de koningshuizen van Pruisen, NL en Rusland, daarom kon deze schilder in weelde leven. Ik ben ook een groot liefhebber van zijn schilderijen, met name het winterlandschap dat in het Teylers museum hangt vind ik prachtig; het hoort tot die kunstwerken waarvoor ik speciaal op bezoek ga net als de buste van "de generaal" in Merida.
Helaas kreeg hij op zijn 58e een hersenbloeding waarmee een einde aan zijn loopbaan kwam. Enkele jaren later stierf hij.
Ik heb zijn werk altijd erg bewonderd en vond het heel bijzonder om door zijn voormalige woonruimte te kunnen kuieren. Er hing werk van hemzelf uiteraard; niet de mooiste stukken; die zijn ongetwijfeld verkocht en hangen nu in de musea, maar een bepaald winterlandschap met schaatsers was toch wel weer heel bijzonder.

In bewondering voor zijn werk

Er hing ook nogal wat werk van zijn vader en van zijn broers ik dacht ook van zijn dochter of zuster; een dynastie van schilders dus.
Na afloop dronken we nog een biertje in Kleve en namen de bus naar Kranenburg waar we een hapje gingen eten en de bus een uur later namen terug naar Nijmegen. Was een lekker maar vermoeiend dagje geweest.