Het ontdooide haas dat we gisteren mochten scoren bij onze jager lag er vanmorgen prachtig bij; mooi droog vlees, lekkere dikke bouten, mooie rug en smakelijk ogende voorboutjes. Verder was hij keurig geschoten zodat er geen kogeltjes in het vlees te verwachten waren. Puur klasse dus.
De laatste keren had ik het wild steeds met "slow cooking" techniek, d.w.z. bij 90 graden gegaard. Dat was me toch niet zo bevallen. Dus vandaag weer echt ouderwets; stevig aangebraden in twee porties in een mengsel van boter en eendenvet. Zo compact mogelijk in de Creusot gestapeld en zo weinig water toegevoegd dat het vlees net niet onderstond. En dan sudderen op een zo laag mogelijk vuur dat het maar net aan borrelt en dat dan vele uren lang. Mijn inductieformuis is daar uitermate geschikt voor; je kunt de kookplaat heel laag afstellen en de tijd instellen. Een heerlijke bruine jus met daarin de botermalse stukken haas waren het resultaat van mijn inspanningen. Het nuttigen daarvan moest nog even uitgesteld worden; zoon Peter kwam eten en die houdt (gelukkig ha ha) niet van haas. Ik had zuurkool bereid op de Duitse manier, met schmalz en kummel oftewel varkensreuzel en karwijzaad. Lekker lang laten stoven; rook heerlijk en smaakte prima. Een stevige karbonade en aardappelpuree en we hebben samen zitten smullen. Vla van ganzenei voor toe met boerenyoghurt en een beetje bramenjam van eigen pluk als toetje.
Zo tegen achten heb ik Peter buiten de deur moeten zetten want ik ging mijn laatste vergadering als bestuurslid van de VvE bijwonen; een hele opluchting dat ik kon aftreden. Vond Anneke het altijd ongepast dat ik mij vrijwel onttrok aan maatschappelijke activiteiten daar was ik nu opgelucht dat het definitief voorbij was; ik heb niks meer met activiteiten die een zekere verantwoording met zich meebrengen; maakt me onrustig. Zelfs deze toch weinig betekenende vergadering heeft mij nachtrust gekost.
De laatste keren had ik het wild steeds met "slow cooking" techniek, d.w.z. bij 90 graden gegaard. Dat was me toch niet zo bevallen. Dus vandaag weer echt ouderwets; stevig aangebraden in twee porties in een mengsel van boter en eendenvet. Zo compact mogelijk in de Creusot gestapeld en zo weinig water toegevoegd dat het vlees net niet onderstond. En dan sudderen op een zo laag mogelijk vuur dat het maar net aan borrelt en dat dan vele uren lang. Mijn inductieformuis is daar uitermate geschikt voor; je kunt de kookplaat heel laag afstellen en de tijd instellen. Een heerlijke bruine jus met daarin de botermalse stukken haas waren het resultaat van mijn inspanningen. Het nuttigen daarvan moest nog even uitgesteld worden; zoon Peter kwam eten en die houdt (gelukkig ha ha) niet van haas. Ik had zuurkool bereid op de Duitse manier, met schmalz en kummel oftewel varkensreuzel en karwijzaad. Lekker lang laten stoven; rook heerlijk en smaakte prima. Een stevige karbonade en aardappelpuree en we hebben samen zitten smullen. Vla van ganzenei voor toe met boerenyoghurt en een beetje bramenjam van eigen pluk als toetje.
Zo tegen achten heb ik Peter buiten de deur moeten zetten want ik ging mijn laatste vergadering als bestuurslid van de VvE bijwonen; een hele opluchting dat ik kon aftreden. Vond Anneke het altijd ongepast dat ik mij vrijwel onttrok aan maatschappelijke activiteiten daar was ik nu opgelucht dat het definitief voorbij was; ik heb niks meer met activiteiten die een zekere verantwoording met zich meebrengen; maakt me onrustig. Zelfs deze toch weinig betekenende vergadering heeft mij nachtrust gekost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten