Rudolf vH, een goede kennis, had ons gevraagd of we zin hadden om gezamenlijk naar Twente te gaan, met name naar de tentoonstelling van het werk van de Engelse schilder Gainsborough. Eigenlijk ging het Rudolf om een bezoek aan Hengelo, waarvan hij vermoedt dat zijn voorouders daar vandaan komen. Hengelo lieten wij graag aan ons voorbij gaan en zo ontmoetten wij Rudolf en Jonna in de hal van het Twents museum in Enschede, exact om 14.00 uur zoals afgesproken.
Uit de e-mails van "Museumjaaarkaart" en uit het museumblad waarop ik een proefabonnement heb had ik al het plan opgevat om naar deze TT te gaan; niet dat Gainsborough bij mij iets losmaakte, maar die verre musea hebben vaak iets verrassends.
Gainsborough is vooral bekend om zijn portretten en inderdaad die werken vond ik fraai. Vooral het portret van Johann Christian Bach, zoon van de grote Bach deed mij wat; een zeer zelfovertuigde blik, goed getroffen, een gezicht met veel expressie. Maar ook de andere portretten waren bijzonder; geen Rembrandt, maar dat hoeft ook niet.
Maar wat uit de verdere informatie duidelijk bleek was de echte interesse van deze schilder; hij was een groot liefhebber van de natuur en wilde eigenlijk veel liever landschappen schilderen dan portretten van rijke lui. Maar ja, ook bij hem moest de schoorsteen wel brandend gehouden worden en hij was er ook goed in zoals ik boven al beweerde.
Maar zijn landschapjes vond ik onvergelijkbaar veel minder. Zijn liefde ging daar misschien wel naar uit, maar zijn talent hield daar niet gelijke tred mee. Ik vond hem echt een "gemankeerde Koekkoek".
Verderop hing een tweetal schilderijen van Barend Cornelis Koekkoek in de vaste collectie van het museum en die vormden wel het sluitend bewijs voor mijn bewering (vind ik).
Uit de e-mails van "Museumjaaarkaart" en uit het museumblad waarop ik een proefabonnement heb had ik al het plan opgevat om naar deze TT te gaan; niet dat Gainsborough bij mij iets losmaakte, maar die verre musea hebben vaak iets verrassends.
Gainsborough is vooral bekend om zijn portretten en inderdaad die werken vond ik fraai. Vooral het portret van Johann Christian Bach, zoon van de grote Bach deed mij wat; een zeer zelfovertuigde blik, goed getroffen, een gezicht met veel expressie. Maar ook de andere portretten waren bijzonder; geen Rembrandt, maar dat hoeft ook niet.
Maar wat uit de verdere informatie duidelijk bleek was de echte interesse van deze schilder; hij was een groot liefhebber van de natuur en wilde eigenlijk veel liever landschappen schilderen dan portretten van rijke lui. Maar ja, ook bij hem moest de schoorsteen wel brandend gehouden worden en hij was er ook goed in zoals ik boven al beweerde.
Maar zijn landschapjes vond ik onvergelijkbaar veel minder. Zijn liefde ging daar misschien wel naar uit, maar zijn talent hield daar niet gelijke tred mee. Ik vond hem echt een "gemankeerde Koekkoek".
Verderop hing een tweetal schilderijen van Barend Cornelis Koekkoek in de vaste collectie van het museum en die vormden wel het sluitend bewijs voor mijn bewering (vind ik).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten