Dat was gisteren voor mijn doen een drukke dag; eerst het haas braden, aardappelpurée maken, zuurkool toebereiden; om 13.00 uur de trein naar Amersfoort voor ziekenhuisbezoek aan mijn goede vriend Peter C. die vorige week acuut was opgenomen. Eerlijk gezegd dacht ik dat hij allang weer thuis was, maar naar bleek lag hij nog in Amersfoort.
Ik wist niet eens dat Amersfoort een zo groot Medisch Centrum had, Méander geheten. Ik wist van de Ligtenberg, maar dat was kennelijk verleden tijd. Met bus 2, halte Iskanderpad zag ik het imposant grote complex al van enige afstand liggen; enorme luxueuze ingang alsof je een luxe theater betreedt. Een gigantische hal waar bezoek en patiënten door elkaar heen zaten, liepen of strompelden. Het deed mij onwillekeurig denken aan de kathedralen die ik bezocht heb; een gewijde sfeer, gericht op het eeuwige leven; gelovigen en natuurlijk de priesterkaste die in witte jas, vriendelijk lachend maar zich toch ook met de ernst van de toewijding tussen de gelovigen mengden. De luxe kan niet groot genoeg zijn en dat allemaal met collectief geld. Ik ervaar deze waanzinnige luxe en overdaad ook vanuit het perspectief van diefstal aan de volgende generaties; voor hen is er niet eens meer pensioengeld. Nou ja, dat schoot door mij heen toen ik deze kathedraal betrad.
Vriend Peter zat boven op mij te wachten en we spraken over de onverwachte problematiek die over hem heen is gewalst. Plotseling ben je patiënt en overkomt je van alles. Maar bovenal bleef hij toch de architect, kortom, zoals ik hem ken. Hij was erg onder de indruk van de architectuur van dit ziekenhuis en hij zag de toegevoegde waarde van het architectenbureau dat dit moderne ziekenhuisgebouw had ontworpen. Tja, ik kon toch mijn bedenkingen als boven voornoemd niet voor mij houden. Heb er grote moeite mee dat we door vertechnologisering van de gezondheidszorg steeds meer kosten genereren waarvan het positief effect nog maar de vraag is. Maar goed, dat heb ik al zo vaak in deze Blog geventileerd en daar laat ik het bij.
Ik zou liever investeren in een gezondere levenswijze als preventie.
Ik wist niet eens dat Amersfoort een zo groot Medisch Centrum had, Méander geheten. Ik wist van de Ligtenberg, maar dat was kennelijk verleden tijd. Met bus 2, halte Iskanderpad zag ik het imposant grote complex al van enige afstand liggen; enorme luxueuze ingang alsof je een luxe theater betreedt. Een gigantische hal waar bezoek en patiënten door elkaar heen zaten, liepen of strompelden. Het deed mij onwillekeurig denken aan de kathedralen die ik bezocht heb; een gewijde sfeer, gericht op het eeuwige leven; gelovigen en natuurlijk de priesterkaste die in witte jas, vriendelijk lachend maar zich toch ook met de ernst van de toewijding tussen de gelovigen mengden. De luxe kan niet groot genoeg zijn en dat allemaal met collectief geld. Ik ervaar deze waanzinnige luxe en overdaad ook vanuit het perspectief van diefstal aan de volgende generaties; voor hen is er niet eens meer pensioengeld. Nou ja, dat schoot door mij heen toen ik deze kathedraal betrad.
Vriend Peter zat boven op mij te wachten en we spraken over de onverwachte problematiek die over hem heen is gewalst. Plotseling ben je patiënt en overkomt je van alles. Maar bovenal bleef hij toch de architect, kortom, zoals ik hem ken. Hij was erg onder de indruk van de architectuur van dit ziekenhuis en hij zag de toegevoegde waarde van het architectenbureau dat dit moderne ziekenhuisgebouw had ontworpen. Tja, ik kon toch mijn bedenkingen als boven voornoemd niet voor mij houden. Heb er grote moeite mee dat we door vertechnologisering van de gezondheidszorg steeds meer kosten genereren waarvan het positief effect nog maar de vraag is. Maar goed, dat heb ik al zo vaak in deze Blog geventileerd en daar laat ik het bij.
Ik zou liever investeren in een gezondere levenswijze als preventie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten