 |
| Vanmorgen bij de tandarts |
Na het wisselen van mijn tanden kwam mijn blijvend gebit met schots en scheef staande tanden tevoorschijn. Wanneer zal dat geweest zijn? 1956 denk ik. We waren met het ouderlijk gezin bij tandarts Ree en die stuurde mijn ouders voor consult omtrent de regulatie van mijn gebit, want daarvan vonden mijn ouders gelukkig wel dat het moest gebeuren, naar een tandarts in Zuid, op het Johannes Vermeerplein weet ik nog. Ik herinner me slechts de weg terug naar huis; mijn moeder in tranen op de tramhalte; het kostte het enorme bedrag van 1000 gulden. Daar kon je van alles voor kopen; ze noemde o.a. een wasmachine. Kortom, dat ging gewoon niet. En zo kwamen we terecht bij tandarts Kroese, de tandarts waar ik meer dan 25 jaar patient bij ben geweest. Op de woensdagmiddagen zat de wachtkamer propvol met kinderen met een beugel; we woonden in een 50er jaren nieuwbouwwijk (Amsterdam Slotermeer) met allemaal jonge gezinnen en kinderen van de baby-boom, dus veel regulatiewerk.
Vandaag moest ik naar de tandarts. Sinds enkele jaren heb ik een tandarts in, u raadt het al in die zelfde schilderswijk in Amsterdam Zuid, in de Michelangelostraat en die bevalt me uitstekend. niet meer voor regulatie, maar voor reparatie. Gebeurt bijzonder vakkundig.
 |
| Fijn om hem nu in het echt te zien |
Vandaag werd ik grondig onder handen genomen. Er moest wat geschaafd worden aan een vulling die wat uitstak, een tweetal tanden moesten wat versterkt worden met een vulling en de grootste "operatie" betrof het vervangen van een amalgaamvulling in een kies, of zo te voelen een tweetal kiezen. Voor dat laatste werd een mini-operatiegebied ingericht in mijn mond. Terwijl ik daar zo machteloos lag realiseerde ik me dat ik mijn fototoestel bij me had gestoken en dat dit toch echt een moment was dat er gefotografeerd moest worden voor de Blog. Met enige moeite slaagde ik erin om het toestel uit m'n broekzak te halen. En de assistente maakte een aantal foto's, waarvan acte.
Na afloop ben ik nog even mijn aversie tegen (al te) moderne kunst gaan voeden in het Stedelijk museum. Opvallend overigens dat er weer een tientallen meters lange rij voor "het van Gogh" stond en dat ik bij "het Stedelijk" zo kon doorlopen. Overigens hingen er een paar schitterende van Goghs en de bekende "Dam van Amsterdam" met die paardentrams op de voorgrond van Breitner. In de zaal van Willem de Kooning kon je nog de echo van zijn bulderlach horen; dat hij deze rotzooi ongetwijfeld voor veel geld aan een gerenommeerd museum heeft kunnen slijten heeft hij vast zelf niet kunnen geloven. Net als Karel Appel zal hij over zichzelf gedacht dan wel gezegd hebben: "ik rotzooi maar wat aan". En die kunstcritici met een heel bijzondere exegese komen; hoe verzin je het?!
En ik heb zelf staan lachen bij de zaal van Wim T. Schippers, schepper van absurdistische kunstwerken zoals hij zelf ook graag te boek gaat. Wat heb ik vroeger van zijn absurdistische TV producties als de Fred Hache show genoten! Verdient zijn eigen zaal volkomen ook al zijn het dwaze stukken die er staan.
 |
| Toelichting bij de zaal die in haar geheel aan Wim T. is gewijd. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten