Vanmorgen werd ik met hoofdpijn wakker; ik voelde me zoals dat tegenwoordig wel wordt genoemd, "brak". Door het vroege opstaan van gisteren en het lange reizen waarschijnlijk. Roos had een ontbijtje op bed geserveerd en om half negn zaten we aan de koffie beneden. Roos ging naar de Pilates les van Debbie. Had ik geen energie voor en geen zin in. Ik bleef nog wat in de grote leunstoel hangen met uitzicht op het groen van de tuin. Heerlijk die stilte in Roos' huis zonder CV. Bij mij in de flat hoor je altijd het water door de leidingen stromen; niet echt hinderlijk, maar nooit die pure stilte zoals bij Roos.
Na een paar kopjes koffie bedacht ik mij dat ik zin had om piano te spelen. "Kan vast de muziek niet vinden", mopperde ik binnensmonds. Maar dat was niet het geval; het boek met de liederen van Bach lag vrijwel klaar. Die prachtige accoordenreeksen, vol van emotie kan ik niet genoeg horen; die lange rusten tussendoor alsof een antwoord verwacht wordt, een peinzen. terwijl ik dit schrijf hoor ik het gewoon in m'n hoofd.
Ook de partituur van de Goldberg Variationen kon ik makkelijk vinden tussen alle muziekboeken van Roos. Natuurlijk eerst die sterk emotionele nr. 25 waar het verdriet van afdruipt en die ik zo wondermooi vind. Daar heeft Anna Enquist heel gevoelig over geschreven in het boek waarin ze de levensloop van Bach aan de hand van de Goldberg Variationen beschrijft, dooreengeweven met haar eigen verdriet over het verongelukken van haar dochter. "Contrapunt", Een zeer aangrijpend boek.
Het piano spelen deed me goed, het ontspande me kennelijk en mijn hoofdpijn verdween als sneeuw voor de zon. Toen Roos weer thuis kwam, heerlijk opgefrist door de inspanningen bij de Pilateslessen van Debbie was ik ook weer helemaal bij de les. Het was intussen zomer geworden; deze dag werd volgens weeronline een 10 in De Bilt. Terwijl ik op de fiets zat in m'n shirtje was het gewoon warm; ik had ook maar een zomerbroek aangetrokken.
'sAvonds weer gebridged; ging niet geweldig, maar we haalden toch nog 47%. Als we zo doorgaan - we zitten inmiddels in de lagere regionen van de B-lijn - dan komen we nog in de C-lijn. Kan me eerlijk gezegd weinig schelen; ik heb weer alle plezier in "het spelletje".
Na een paar kopjes koffie bedacht ik mij dat ik zin had om piano te spelen. "Kan vast de muziek niet vinden", mopperde ik binnensmonds. Maar dat was niet het geval; het boek met de liederen van Bach lag vrijwel klaar. Die prachtige accoordenreeksen, vol van emotie kan ik niet genoeg horen; die lange rusten tussendoor alsof een antwoord verwacht wordt, een peinzen. terwijl ik dit schrijf hoor ik het gewoon in m'n hoofd.
Ook de partituur van de Goldberg Variationen kon ik makkelijk vinden tussen alle muziekboeken van Roos. Natuurlijk eerst die sterk emotionele nr. 25 waar het verdriet van afdruipt en die ik zo wondermooi vind. Daar heeft Anna Enquist heel gevoelig over geschreven in het boek waarin ze de levensloop van Bach aan de hand van de Goldberg Variationen beschrijft, dooreengeweven met haar eigen verdriet over het verongelukken van haar dochter. "Contrapunt", Een zeer aangrijpend boek.
Het piano spelen deed me goed, het ontspande me kennelijk en mijn hoofdpijn verdween als sneeuw voor de zon. Toen Roos weer thuis kwam, heerlijk opgefrist door de inspanningen bij de Pilateslessen van Debbie was ik ook weer helemaal bij de les. Het was intussen zomer geworden; deze dag werd volgens weeronline een 10 in De Bilt. Terwijl ik op de fiets zat in m'n shirtje was het gewoon warm; ik had ook maar een zomerbroek aangetrokken.
'sAvonds weer gebridged; ging niet geweldig, maar we haalden toch nog 47%. Als we zo doorgaan - we zitten inmiddels in de lagere regionen van de B-lijn - dan komen we nog in de C-lijn. Kan me eerlijk gezegd weinig schelen; ik heb weer alle plezier in "het spelletje".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten