Misschien door de traditionele specialiteiten die oma van Elven, de moeder van mijn vader maakte: "Broeder", een in een linnen zak gekookte deegbal die in plakken gesneden en overgoten met een boter/stroopsaus werd opgediend; gistboffers, dikke met gist gerezen deegballen met rozijnen die gebakken werden in olie of boter en opgediend met suiker denk ik; drie in de pan. Oma ten Brink, de moeder van mijn moeder maakte wel van die speciale dingen als paling, konijn en haas klaar, maar ook daar werd ik niet zo bij betrokken. Ik weet het echt niet hoe ik nou zelf zo met voedsel bezig ben gegaan.
Pas getrouwd, 21 jaar jong kocht ik wel zuurdesembrood bij de reformwinkel in de Zocherstraat, achter bij de Overtoom waar we toen woonden. Dat vond ik heerlijk met dik (room)boter, ham en spiegeleieren; had ik wel zelf bedacht; oma ten Brink had altijd "Duits brood", zuur brood en dat vond ik erg lekker, veel lekkerder dan het NLse slappe brood. Misschien heeft dat de trend gezet. In ieder geval ben ik al in Amstelveen, 27 jaar oud begonnen met zelf brood bakken; zonder ervaring, zonder recept, werd ook eigenlijk niks. Maar in de tuin kweekte ik wel direct en met veel succes, tomaten.
Traditioneel en lekker eten heb ik vooral met Lien gedaan in de Dordogne en bij het restaurant "Chez Ferro"; ik was gek op de Franse keuken daar. Ben ook in Amstelveen begonnen met zelf wijn maken en later in Bilthoven met het destilleren van die wijn met heerlijke slibovitz als resultaat. Zelf brood bakken doe ik inmiddels al meer dan 30 jaar en via Slowfood ben ik helemaal in het traditionele voedsel. Maar hoe het zo bij mij heeft kunnen landen is me nog steeds een raadsel. Voel me er wel lekker bij; net zo'n moderne jager/verzamelaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten