Aankomst op Lesbos

Zo rond lunchtijd kwamen we aan op Lesbos. Aangezien ik als enige van de groep geen koffer, maar slechts handbagage bij me had kon ik direct doorlopen en op zoek gaan naar de reisleiding, de al eerder via e-mail aangekondigde Herman en Ruud; twee joviale mannen die ons direct al duidelijk maakten dat het erom zou gaan dat iedereen het naar zijn/haar zin zou hebben. Uit de melée van gearriveerden maakte zich het SNP-groepje los. Daar ga je dan een week mee optrekken. Twee reeds bestofte busjes vormden ons vervoer voor die week. Een rubber strip was provisorisch vastgeplakt met  leukoplast uit de EHBO-doos, een koplamp lag voorin; later tijdens de reis zou Bart, de kameraad van Adriaan nog met een zijruit in z'n handen staan. Kortom, echt Griekse busjes, die ons overigens geen moment in de steek zouden laten ondanks het af en toe ruige terrein.
We vertrokken van het vliegveld en de twee chauffeurs werden direct door de politie gesommeerd om hun papieren te laten zien; dat begon al goed dachten wij vogelaars. Het viel erg meer; op het eiland werden twee huur-busjes vermist en dat waren niet die van ons. Langs de kustweg gingen we richting Skala Kalloni waar we die week zouden verblijven. "Wie wil wandelen, ga je gang, we zien je weer bij de volgende stop", zei Herman. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd en zo liep ik heerlijk in de rust van het eiland en de warme zon. Een prominent gekleurde vogel, zwart en wit, vloog met mij mee. Later deze reis zou ik  leren dat dit de oostelijke blonde tapuit was. Door de verrekijker was hij prachtig om te zien.