Protestbijeenkomst op de dam in Amsterdam |
Vanmiddag waren Roos en ik bij de demonstratie op de dam in Amsterdam; na de protesten tegen de kruisraketten in 1979 had ik nooit meer geprotesteerd; ik kom dus niet erg snel in het geweer. Maar dit onderwerp zit mij hoog; niet voor mezelf; ik eet als rasechte "foodie" vrijwel nooit iets van de voedingsindustrie en verder zal het mijn tijd wel duren. Maar ik heb zo'n verdriet om de natuur, om al die ecosystemen en natuurlijk ook met de nieuwe generaties die we opschepen met deze vervuiling en deze kwalijke manier van voedselbereiding. Ik zie die gezichtjes voor me van m'n kleinkinderen en al die andere kleintjes in m'n omgeving.
Onwillekeurig zag ik mezelf van gisteren terug; op de knieƫn, met smerige handen, wroetend in de grond om onkruid te verwijderen tussen de uien en de knoflookplantjes op de tuinderij Eyckenstein. Zo kan het ook. Daar geen insecticides of herbicides, net zo min als bij Theo M. waar ik meestal mijn groenten van betrek en ook niet bij boer Dirk. Het kan dus echt anders!
En ik moest ook denken aan wat ik in de trein op de heenweg las over de tapuit, een vogel die uit Nederland verdwijnt. Uit onderzoek blijkt dat dit komt door dioxines in de grond; de tapuit leeft van grote insecten; de larven van deze insecten leven jarenlang in de (met dioxine vervuilde) grond en accumuleren dat. De tapuit accumuleert het verder, het komt in de eieren. Men vond dat de jongen in de niet uitgekomen eieren sterk misvormd waren; de concentratie dioxine was onverwacht hoog in deze eieren. Nu gaat het mij niet specifiek om die tapuit, maar wel om dit ongewenste effect door opzettelijke, structurele milieuvervuiling in het kader van onze westerse cultuur die altijd gericht is geweest op meer, meer en nog eens meer.
Het protest van vandaag was gericht tegen Monsanto maar het is het hele complex van voedselbereiding dat feitelijk hiermee aan de kaak wordt gesteld. Het motto van deze dag was dan ook: "Weet wat je eet!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten