Yalom en Spinoza

Van diverse kanten kreeg ik het leesadvies aangaande "Het Spinoza probleem" van de hand van Irvin Yalom; een vanaf het eerste hoofdstuk intrigerend boek. Het is geschreven op de zelfde manier als "Anna Karenina" van Tolstoj; afwisselende hooofdstukken over twee figuren, in dit geval Baruch Spinoza, een Joodse emigrant uit Portugal, waar de joden gedwongen werden zich tot het christendom te "bekeren" of op de brandstapel gingen. Daarnaast Alfred Rosenberg, de bekende Nazi die in Nürenberg ter dood werd veroordeeld.
Yalom beschrijft op intrigerende wijze het denkproces van Spinoza. Natuurlijk is het vooral fictie, gebaseerd op de geschriften die Spinoza uiteindelijk heeft geproduceerd. Waarschijnlijk spreekt Yalom zelf zijn rationele mening over religie en levensaangelegenheden uit via de mond van de jonge Spinoza; daarin kan ik me overigens volledig vinden.
Vooral prijs ik me gelukkig te leven in deze tijd en dit land waarin je niet gedwongen wordt langs bepaalde lijnen te denken en het gevaar loopt om op de brandstapel te eindigen of door je sociale omgeving in de ban te worden gedaan op basis van wat ooit "geschreven werd" in die boeken uit de bronstijd. Nog steeds is ons land een vrijplaats voor "eigen gedachten". Ik hoop maar dat dit zo mag blijven.
Over Alfred Rosenberg heb ik eigenlijk niets op te merken; goed verhaal waarin de achtergrond van Yalom als psychiater manifest is. Hoe kom je ertoe om waanbeelden tot realisatie te brengen.
Ik ga nog even snel een wandeling maken nu het nog niet donker is en dan weer lekker verder lezen!