 |
| Een boom vol maretakken. |
Het was ons zo goed bevallen twee weken geleden, dat we besloten om nog een keer naar Limburg te gaan, nu van zaterdag t/m maandag. Het was grappig want we kwamen aan in Hotel Berg en Dal; de ons inmiddels bekende gerant riep ons toe: "pak de sleutel maar hoor". Waarop ik zei: "we zijn hier niet nog, we zijn hier weer!". De modder van de vorige keer zat nog op m'n wandelbroek en m'n wandelschoenen. We hadden een forse wandeling achter de rug van Margraten naar Epen via het dal van de Gulp. Het blijft toch een weergaloos mooi stuk Nederland dat zuidelijkste puntje. Ik heb geen idee aan welke veldheer uit het verleden of aan welke erfenis het te danken hebben, maar dit pareltje was het waard. Niet alleen het heuvelachtige is zo specifiek voor dit gebied, zelfs de flora onderscheidt zich van de rest van NL. De maretak komt slechts voor in het Zuidelijkste puntje. En nu in de herfst kun je deze eeuwig-groene boomparasiet, met zijn kleverige wit-doorzichtige bessen heel goed zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten