Schnitger orgel in Peize

 

Roos voor de kerk van Peize (Dr)

Als verjaardagscadeau bood Roos mij de gelegenheid om vandaag een uur lang op een antiek orgel, ooit herbouwd door de beroemde orgelbouwer Schnitger te spelen. Allemachtig, aanvankelijk was ik daar helemaal niet zo gelukkig mee, het piano spelen gaat me al nauwelijks meer af; ik zie het niet goed, de vingers worden onwillig en ik oefen gewoon zelden meer. Maar de grote dag naderde en ik pakte de verschillende boeken met muziek van Bach er toch maar weer bij waaronder die beroemde en prachtige Toccata en fuga die ik "vroegig" op de piano kon spelen en ook een keer op een ander beroemd orgel, in Maassluis mocht spelen. 
Vanmorgen in alle vroegte op stap, de trein van half negen en de Intercity van Zwolle naar Groningen. Nog een stukje met de bus naar Peize met z'n fraaie kerk waar we vriendelijk werden ontvangen door de cantor van de kerk. Hij bracht ons naar het orgel, gaf enige instructie en ging vervolgens koffie zetten. Hij had de registers een beetje voor me geregeld maar ik had alle vrijheid om wat uit te proberen.

En daar zit ik dan

En ja hoor, daar ging ik allereerst met een Partita die ik er speciaal op had uitgezocht dat hij met van die lang aangehouden noten volstond. Kun je op de piano ook wel doen, maar met een orgel heeft het natuurlijk veel meer effect. Ik zat ongehoord te genieten om die muziek eindelijk een keer te kunnen horen zoals het hoort. Natuurlijk ging het niet perfect, maar die klank en die langdurige noten deden me zo'n plezier. Roos heeft zelfs een stukje in de vorm van een video opgenomen. Zal ik hier proberen te plaatsen, niet voor de kwaliteit maar vooral voor de herinnering! (is niet gelukt helaas).
Vervolgens variation 25 van de Goldberg variationen, die droevige zal ik maar zeggen; Anna Enquist heeft daar boeiend over geschreven en inderdaad brult deze muziek de psychische ellende uit. Vervolgens de voorlaatste variation die zo triomfantelijk afsluit en dan merkwaardig genoeg die laatste variation die exact de zelfde is als de eerste en in mijn oren wel zo "anders", zo melancholiek klinkt na die voorlaatste dat m'n gezicht haast niet meer in bedwang te houden is en de tranen actief moeten worden tegen gehouden. Roos zag het aan m'n gezicht.
En dan het klapstuk waarvoor de cantor zelfs even aan de registers kwam trekken en ik overmoedig ook het voetpedaal met die hele zware klanken inzette: de toccata en fuga. Fantastisch, natuurlijk vol fouten en lang niet op de juiste snelheid maar dat mocht de - althans mijn - pret niet drukken. Toen was ook voor mij genoeg geweest hoor, ik kreeg pijn in m'n schouders en m'n vingers gingen protesteren, maar wat had ik een heerlijke ochtend gehad. Ik bedankte de cantor een en andermaal en ook mijn geliefd Roosje natuurlijk die dit voor mij had gefinancierd en gearrangeerd. Ben haar dankbaar.
We mochten meerijden met de cantor naar Assen en gingen met de trein door naar Zwolle. Daar namen we afscheid van elkaar en ging ik naar de flat. Heb lekker nassi gemaakt met de kruiden die Martijn voor me had meegebracht uit Indonesië.