Roos spreekt nogal eens haar verbazing uit over mijn geheugen aan oude gebeurtenissen; in het algemeen onbelangrijke "tante Truus" verhaaltjes, maar wonderlijk dat je bij een zo slechts tijdelijk geheugen zo'n goed ontwikkeld geheugen hebt voor hele oude gebeurtenissen die in het algemeen geen enkele betekenis meer hebben, waar je al jaren niet meer bij hebt stil gestaan terwijl je een gedachten van een uur geleden niet meer tevoorschijn kunt "denken", althans dat gebeurt mij vaker.
Zo had ik weer zo'n oud en naar ik denk nieuw verhaal; schoot me zomaar, associatief te binnen terwijl ik in bed een kop koffie lag te drinken om 7.30 hedenmorgen. Ik bedacht mij dat de deur van de kledingkast niet goed dicht was en dat er misschien wel een mot, zo'n wol etend insect binnen zou kunnen vliegen. Niet zo'n heel gekke gedachte, want in mijn "deftige" pak - dat ik slechts bij bruiloften en andere zeer bijzondere gebeurtenissen draag - zit in de mouw een piepklein gaatje waarvan ik vermoed dat het door een mottenlarf veroorzaakt zou kunnen zijn. En toen kwam uit die associatie dat oeroude verhaal.
Als jong kind verzamelde ik van alles, waaronder ook vogelveren. Met een wat ouder vriendje van toen verzamelde ik zelfs veren uit de kooien van de vogels in Artis. Maar al langere tijd verzamelde ik 's-morgens vroeg veren van de eenden die verderop aan de kant van de sloot zaten. Ik verzamelde die in een schoenendoos op zolder. Op een keer keek ik in die doos en ontwaarde een wriemelende verzameling insectenlarven die zich ongetwijfeld tegoed deden aan die veren.
Wat ik ermee gedaan heb weet ik echt niet meer maar ik heb de veren met doos en al weg-gedonderd dat kan ik u verzekeren!
Doet me denken aan nog zo'n idiote gebeurtenis maar nu met dozen met spullen bij mijn oude vriend Bram; daar zaten de nesten met muizen in de verlovingsspullen van een van zijn zussen. Die muizen deden zich tegoed aan het vogelzaad uit zijn volière. We hebben de nesten met jonge, kale muizen zo in de gracht gegooid. De volwassen muizen sprongen gewoon in het rond; ik moet nog lachen als ik aan die oude herinneringen denk. Best leuk hoor zo'n archief met oude herinneringen. Is waarschijnlijk het enige dat resteert als je dement bent geworden; terugkeren naar je prille herinneringen of naar het niets.
25 november 2021
Een schoenendoos met veren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten