Avondklok helemaal vergeten

 Vanmorgen eerst maar eens schoondochter Marjorie gefeliciteerd met haar verjaardag. Ze heeft de zware therapie gelukkig achter de rug; heeft een job bij de universiteit die ze gelukkig thuis kan uitvoeren en is blij met het leven. Een donker puntje is wel dat ze niemand ziet behalve haar echtgenoot, mijn zoon Hugo. Ja, ik durf ook niet langs te gaan vanwege het gevaar dat ik haar zal besmetten met dat virus waarvan ik zelfs de naam niet meer kan horen zo zat als ik al dat gezeik begin te worden.
Later op de dag feliciteerde ik ook Hugo met de verjaardag van zijn geliefde; hij belde me ook en al pratend stelde ik voor om gewoon even langs te gaan en afstand te houden. Dat was helemaal OK. Ik ging direct naar de bushalte nadat ik mijn vervroegd diner à un had afgesloten. De bus naar Utrecht duurde nog dus nam ik maar - ten onrechte -  de bus naar Bilthoven station, een bus die vrijwel direct kwam maar geen aansluiting had op de trein. Ook in Utrecht CS moest ik lang wachten voor aansluiting. Uiteindelijk was ik pas om kwart over zeven ter plekke. Ik moest en zou meeëten ook al had ik al gegeten; Hugo had een kip-fantasie gebakken en Marjorie een verjaardagstaart. Smaakte me nog prima! Maar eigenlijk had ik de trein van 20.01 al weer moeten nemen om voor spertijd, 21.00 uur thuis te zijn. Dat vond ik wat al te dwaas, dus nam ik de trein van 20.31 en de aansluitende bus naar huis. Was weer een aansluiting van paardenk*t, dus was ik pas om 21,10 op de bushalte. Roos had me al gewaarschuwd om niet boos te worden, mocht ik aangehouden worden. Dat gebeurde gelukkig niet, maar ik begin al die maatregelen wel zo zat te worden; de jeugd wordt het leven buitengewoon moeilijk en zuur gemaakt om de "kwetsbaren", die in het algemeen al zo veel van "de zorg" hebben mogen genieten, boven water te houden. Niet alleen in de ogen van Ephimenco is dat de wereld op z'n kop, maar ik verkondig dat ook al van het begin af aan. We zullen dit virus allen individueel moeten verslaan of eraan ten onder gaan. We zijn als frontsoldaten.