Met de fiets naar de markt

 Sinds er sneeuw ligt heb ik nog niet op de fiets gezeten. Zondag vond ik me al een hele held dat ik überhaupt de deur was uitgegaan. Maar de dagen daarna heb ik gewandeld en dinsdag was ik zelfs even naar de zuivelboerderij gelopen om melk en yoghurt in te slaan. Natuurlijk is de sneeuw een pracht om in te lopen, maar de gladheid vormt de andere kant van de medaille en daar ben je als oudere toch wel een beetje beduusd voor hoor. De paden in het Houdringhebos werden zo veel belopen door al diegenen die zich ondanks de Corona wilden verpozen in de buitenlucht dat de paden veranderden in ijsbanen. Waren het enige tijd geleden nog modderpoelen daar waren het nu ijsbanen geworden. Maar daarom niet getreurd, maar iedere dag lekker even de benen strekken.
Maar vandaag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben weer op de fiets geklommen. De fietspaden waren keurig sneeuw- en ijsvrij gemaakt. Eerst voorzichtig naar het fietspad gegleden met een fietstas vol lege flessen en GFT afval en op naar de markt. Ruim ingeslagen bij Johan, de groenteman. Ik merk dat ik zo'n hekel heb aan dat mondkapje dat ik gewoon niet meer naar winkels wilgaan en probeer alles op de markt te kopen, Afgezien van WC papier, soda, afwasmiddel e.e. gaat dat eigenlijk prima. Verder heb ik de vriezer vol met van alles.
Ik ben zelfs nog een tweede keer naar de markt gegaan om geitenkaas te kopen voor Roos en mij bij Bartho, "de sik", voor intimi vanwege zijn ruige gezichtsbeharing.
Halverwege de middag heb ik de rugzak ingepakt en ben richting Wijhe vertrokken. Lekker lof met een sudderlappie bij Roos gegeten. Fijn om daar na die vorstperiode weer te zijn, De treinreis verliep gelukkig voorspoedig ondanks de vorst-dienstregeling van NS.