 |
| Schaatsen op de Biltse IJsbaan |
Het heeft heel stevig gevroren de laatste dagen; het ijsbaantje van De Bilt ligt dicht. Er mag dan wel officieel niet worden gereden, althans de IJsclub Biltsche Meertje mag dan wel niet officieel open gaan, neemt niet weg dat er mensen lekker in het zonnetje aan het schaatsen zijn. Ik stond dat eens zo aan te kijken en bedacht me of ik dat zelf ook nog zou willen; even op de schaats, net als vroeger. Eigenlijk zou ik dat best nog wel even willen, maar de sterke drive is er toch wel van af. Maar ik was wel heel gek op schaatsen hoor; herinner me nog een koude winter, ik denk 1958 dat ik als kleine jongen op de schaats was op "het haventje", bij de van Tienhoven gracht in Amsterdam. Met van die onderbindschaatsjes en maar krabbelen. Moet je niet denken dat vader of moeder erbij was hoor; dat was niet eens de vraag; ik ging gewoon in m'n eentje schaatsen daar. Alleen toen ik de schaatsen weer uit moest doen waren die banden door de sneeuw en misschien wel water zodanig vast gevroren dat ik de schaatsen helemaal niet van m'n schoenen kon krijgen. Dus met schaats en al terug naar huis gelopen weet ik nog.
Later ging ik schaatsen op de Haarlemmer trekvaart; met een Sinterklaasviering kreeg ik "Friese doorlopers", met riemen in plaats van banden; dat was wat hoor. En voor mijn gevoel kon je eigenlijk iedere winter wel schaatsen; altijd in m'n eentje, want m'n twee broers hadden er niks mee. Zelfs mijn vader, die altijd vertelde dat hij tijdens de oorlog met maanlicht zo prachtig had geschaatst in het Oostzaner veld is slechts één keer met me mee gegaan om te schaatsen; binnen de kortst mogelijke tijd had hij wel zo'n kramp in z'n scheenspieren dat ik hem bijna voort moest duwen. Dat was in die lange, koude winter van 1963 weet ik nog.
M'n vader vertelde dat hij ook een keer met z'n vader ging schaatsen en dat zijn grootvader toen was meegegaan. Gewoon met een paar leenschaatsen; hij bond die onder en weg was hij. Daar liep ik aan te denken; hoe oud zou die grootvader, mijn overgrootvader Henk van Elven wel zijn geweest destijds. Hij was van 1876 en mijn vader van 1922; laat hij 15 jaar zijn geweest, dus in 1937, toen was mijn overgrootvader dus 61 jaar. Dat zou ik zeker ook gered hebben. In die tijd had ik al lang Noren met schoenen. Toen ik die een keer aantrok tijdens een van die zeldzame winters van de laatste decennia reed ik er zo op weg. Alleen is mijn oudste kleinzoon zelfs nu ik 72 ben pas 10 jaar en heb ik het eigenlijk wel gezien met dat schaatsen. Blijft wel heel leuk om naar die vrolijke boel op het ijs te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten