Vanuit Heino naar Wijhe

Roos in het schuilhutje tegenover Nijenhuis

Inmiddels ben ik helemaal los op de omgeving van Wijhe en ben ik zo dicht bij Heino gekomen dat een wandeling van Heino terug naar Wijhe geen enkel coördinatie probleem meer kan opleveren. Dat betekent vanaf station Heino via Nijenhuis, de Velner Allee en Elshof het bekende stuk over de Soestwetering weer terug.
En zo gingen we dus vandaag. Eerst met de nagenoeg lege trein naar Wijhe en vervolgens in een even lege trein naar Heino. De route naar Nijenhuis hadden we vlot gevonden. Natuurlijk liet ik Roos de prachtige bloemen zien voor het schuilhutje met uitzicht op de voormalige Havezathe Nijenhuis. Vervolgens liepen we langs de laan met de enorme takken klimop naar de volgende voormalige Havezathe - inmiddels afgebroken en nu een boerderij - aan de Velner Allee. En weer verderop, bij het fraaie bospaadje met de vijver de derde, inmiddels ook verdwenen Havezathe zonder naam zal ik maar zeggen. Het feodale systeem heeft hier behoorlijk gezegevierd kun je merken.

Laatste restant van de Havezathe met de vijver

Dat is ons Hollanders natuurlijk vreemd; in de steden had je geen feodale toestanden, althans mij niet bekend.
Verder naar Elshof hielden we een ijverige moestuinier van zijn inspannend werk en hij vertelde ons over de omgeving. Even verderop in het huis "De Elshof" spraken we de voormalige hoofdonderwijzer van de OBS in Elshof. Leuk om al pratend meer van de streek te weten te komen.
Het laatste stuk was overbekende koek inmiddels, maar daarom niet minder mooi. Opnieuw versperden koeien ons de weg zodat we terug moesten keren. Het werd uiteindelijk 15 km en Roos had het wel een beetje gehad.