Spelende kinderen

Zelfs de piano op station Zwolle is in isolatie

Vandaag weer naar de flat geweest om e.e.a. op te halen. ZO miste ik mijn PC om mijn dagelijkse bloggies te schrijven en ook naar muziek te luisteren. Dat doe ik bij voorkeur met de Böse koptelefoon. In een vrijwel lege trein van Wijhe naar Zwolle en een even lege stoptrein naar Bilthoven. Onderweg uitgebreid ge-appt met schoondochter Jessica; zij verwacht haar eerste boreling, een zoon ongeveer over een week en dat is nogal wat in deze tijden van Corona. Geen bezoek in het ziekenhuis, afgezien van de jonge vader, mijn zoon Peter en zelfs zolang de kraamverpleging thuis werkt mag er niemand op bezoek komen. Het ontlopen van het virus is overal een hot topic en waar het medisch personeel betreft natuurlijk volkomen terecht. Voor hen geldt: "alle hens aan dek".
Ik maak me er niet zo druk om waar het mijzelf betreft, maar des te meer daar waar het kwetsbaren betreft; daarom vermijd ik contact.

Je ziet het niet zo goed, maar hier op het zand waren
jonge mensen lekker bezig met badminton en zo

Aangekomen in Bilthoven ging ik lekker door het bos naar de flat. Ik maakte op geleide van Komoot een ferme omweg door het bos. Tot mijn onuitsprekelijk genoegen zag ik onderweg op verschillende plekken grote groepen kinderen heerlijk met elkaar spelen; zonder ouders, op een grasveld en in het bos grotere kinderen lekker aan het badminton spelen. Cruijf zou zeggen: "elk nadeel hep z'n voordeel". Door het lamleggen van een groot deel van het maatschappelijk gebeuren zoekt men toch een nieuwe invulling. Ik heb daar op z'n tijd best moeite mee, vrijheidslievend als ik voor mijzelf ben. Af en toe word ik wat claustrofobisch door de opgelegde beperkingen, die ik overigens grotendeels mijzelf heb opgelegd. Ik weet soms geen raad met mezelf ha ha.
Op de flat eerst even met de buurvrouw gesproken en vervolgens binnen de was opgeruimd die er nog hing van maandag. Een bakje met voedsel uit de vriezer opgewarmd in de magnetron en in alle rust "opgenuttigd", was toevallig een bakje boerenkool dat ik eigenlijk voor Marjorie had bestemd; maak wel weer wat anders voor haar.
En vervolgens weer met de trein terug naar Wijhe en met Roos koffie gedronken en een beetje stepbridge gespeeld.