Op naar Madrid

Afscheid van Alejandro bij Imanis

Om zeven uur ging de wekker; uiteraard had ik weer onrustig geslapen en lag al uren te draaien in bed. Extra vroeg naar het bakkertje voor de broodjes; ik nam afscheid van de altijd vrolijke dame. Roos had me gevraagd om geen koffie te gaan drinken bij Imanis; kon ook helemaal nog niet want die gaan pas om 9.00 uur open. In het appartement ontbeten en de laatste spullen in de koffers gedaan. Om negen uur naar Imanis. We namen hartelijk afscheid van Alejandro; hij vormt samen met Casa Miguel voor ons toch wel het gezellige Calpe. Nog even de aseos en in de auto; Ria zou ons wegbrengen naar het busstation, Daar zaten we nog een poosje te wachten in het zonnetje totdat de Alsa bus kwam aantuffen.
Eerst langs de kust via stops om Altea en Benidorm naar Alicante en toen het binnenland in. Daar stopte de bus in Albacete voor een chauffeurswisseling en even de benen strekken; een kopje koffie was ons deel.
Het landschap is vooral dor en verlaten. Grote vlakten waar graan wordt verbouwd als in de Romeinse tijd - Spanje was de graanschuur van de Romeinen - afgewisseld door stukken met boomgaarden, olijfbomen e.d.
Verrassend snel kwamen we aan in Madrid; de totale reis had 6.30 uur geduurd; een zeer comfortabele bus met toilet en WiFi; wat wil je nog meer?!
Een vriendelijke jonge meneer adviseerde ons voor het OV en binnen de kortst mogelijke tijd stonden we in het centrum van het centrum van Madrid: Sol. Een drukte van jewelste maar we hadden ook niet anders verwacht. In een rustig hoekje bekeek Roos op google maps hoe we bij het hostal moesten komen en dat was misschien 200 meter verderop; dichter bij alles wat we willen gaan bezoeken kan haast niet! Goed uitgezocht meissie.

Plaza major

We gingen natuurlijk nog even het centrum in; naar het Plaza Major en in de buurt daarvan rondlopen. Het karakteristieke winkeltje met de oude radiospullen was omgetoverd tot een zaakje waar toeristenrommel werd verkocht; het zaakje waar je broodjes calamares kon kopen was er nog. Ook het gezellige pleintje met ons oude hostalletje Perla Asturiana vonden we terug en daar streken we even neer. Spelende kinderen middenin de stad; dat kan gewoon in Spanje; een oude dame die de driejarigen aansprak en hen voordeed hoe ze met twee benen konden opspringen, wat de kleintjes graag nadeden; kom daar eens in NL om?! We dronken een biertje en bestelden een ration orejas, gebakken varkens-oortjes; lekker krakerig door het kraakbeen. Ik vond het heerlijk, Roos vond het maar zo zo. Een kopje koffie en toen naar het hostal. Ik kon m'n ogen niet meer open houden dus vroeg slapen.