Guadelest en afscheid

Vandaag stond voor een belangrijk deel in het teken van het afscheid; niet alleen gaat er morgen een deel van de groep weer terug naar NL maar Anja en Frans, onze wandelgidsen vertrekken eveneens. Vandaag de laatste wandeling onder hun bezielende leiding. Het werd een lichte wandeling zodat vrijwel iedereen mee kon lopen. Maar eerst naar het prachtige plaatsje Guadelest zelf; ik acht dit toch wel het pareltje van deze omgeving. Natuurlijk een toeristische trekpleister maar dat is dan ook volkomen terecht. Hoog in de bergen, voorzien van een kasteel uit de middeleeuwen, prachtige binnenstad met een terras met uitzicht op het stuwmeer. Ik had me echt verheugd op de terugkeer naar dit stadje. Roos en ik gingen direct vanuit de auto op stap, naar boven naar het centrumpje. Het was nog erg rustig; eigenlijk was er nog geen mens. De schoonheid van de plek trof me zoals ik had verwacht. In het restaurant La Plaza dronken we koffie met een prachtig uitzicht over de vallei met het stuwmeer. Daarna ging ik op het plein van het uitzicht genieten en Roos ging naar een winkeltje; ze kwam terug en vroeg of ik worst wilde van wild zwijn of van hert. Achteraf had ik nog liever gewoon van varken gehad maar het werd wild zwijn. We kwamen nog uitvoerig in gesprek met de leuke verkoper over Murcia met haar aparte woorden. We liepen nog wat rond; het dorpje is maar klein en gingen weer naar beneden; een pleintje in de zon met bankjes trok mij om nog wat te zitten contempleren over deze plek terwijl Roos een onbekende wijk in ging.

Vervolgens de wandeling rond het stuwmeer. Voor een belangrijk deel over asfalt wat het voor de mindere wandelaars makkelijker maakte om de wandeling te doen. Gezellig onderweg met deze en gene lopen praten met name over de procedure van het afscheid van Anja en Frans, onze wandelgidsen. Het uitzicht over het stuwmeer was prachtig en we genoten van het heerlijke weer. De vermoeidheid van afgelopen maandag was eigenlijk wel verdwenen; in ieder geval geen enkel gevoel van spierpijn.
Wij hadden aangegeven dat we niet mee zouden gaan eten in het restaurant; we vinden de kwaliteit van het toeristeneten volstrekt ondermaats en eten liever onze zelfgemaakte prak; vissoep in dit geval, al dagen lang har har. Roos had het verzoek gekregen om haar Haiku onderdeel te laten worden van de afscheidsprocedure. Daartoe kocht ze bij "De Chinees" een kaart en fabriceerde ze een passend afscheidsdocument waarop iedereen zijn/haar naam kon plaatsen.

Zo tegen een uur of half negen gingen wij ook naar het restaurant en namen daar wat alcoholica tot ons; eerst wijn en later na het dessert van de anderen nog een paar neuten. Ai ai, dat was lang geleden. Roos droeg de Haiku voor die duidelijk bij Anja in goede aarde belandde.
Was een heel genoeglijke dag al met al!