Een moment van bezinning

Het was gisteren de sterfdag van mijn vader; 25 oktober; Roos wist het nog precies. Heel toevallig kwam ik vanmiddag het briefje tegen dat vader op mijn verzoek had gechreven met een soort laatste boodschap voor mij. Hij had daar tot mijn verbazing de grootste moeite mee aldus een telefoontje dat ik kreeg van mijn schoonzuster Charlotte die een bijzonder goed contact had met mijn vader. Desondanks kreeg ik precies een week voordat hij stierf - het briefje is gedateerd op 18 oktober 2003 - een briefje waarin hij mij vraagt om zijn familie bij elkaar te houden. Eerlijk gezegd had ik op iets anders gehoopt; op een briefje waarin hij had verteld wat we voor elkaar hadden betekend; eigenlijk wist ik dat wel want de weken voordat hij stierf ben ik iedere zondag bij hem langs gegaan en hebben we indringend met z'n tweeën gesproken. Maar goed, in dat briefje stond uiteindelijk een soort opdracht aan mij; hij eindigde zelfs met de woorden: "ik reken op je". Ik ben er bepaald niet in geslaagd om aan zijn wens te voldoen; de familie is vrijwel totaal uit elkaar geslagen en daar ben ik deels ook zelf schuldig aan.
Toen mijn vader werd begraven heb ik mij intens gerealiseerd dat ik zelf statistisch gesproken ongeveer nog zo'n tijd had te gaan als dat mijn vader oud was toen ik werd geboren; 25-26 jaar en daarvan is nu vandaag ongeveer de helft achter de rug. Ik heb destijds ook besloten om uit die jaren alles te halen wat erin zat en nu op dit moment van bezinning acht ik dat wel geslaagd; ik heb geleefd alsof iedere dag de laatste kon zijn en heb eruit gehaald wat erin zat; geen moment van verveling heb ik toegelaten en het Lot heeft mij gelukkig daartoe ook alle gelegenheid gegeven waarvoor ik bijzonder dankbaar ben.