Vanmorgen bijzonder goed uitgeslapen wakker geworden thuis bij Roos. Het ontbreken van het geruis van CV in haar huis doet mij altijd minstens een uur langer in rust doorslapen, althans dat denk ik. De laatste weken heb ik last gehad van een virussie denk ik; hoofdpijn, last van m'n nek en zelfs van m'n ingewanden. Duurt maar door, maar nu begin ik toch wel weer op te knappen. Dus maar weer een stevige wandeling gepland. Maar dat viel toch bij nader inzien een beetje tegen. Had ik gisteren in het Houdringhebos een stevig uurtje gewandeld en daarna zelfs nog even wat gefitnesst, daar kwam van de geplande wandeling van Hollandsche Rading naar Breukelen niet veel terecht,
Begon het al met een mij onbekend bankje in de zon waar ik het toch niet kon laten om even een hoofdstukje van Geert Maks' "Reizen zonder Charlie", verslag van zijn reis door Amerika in de voetsporen van John Steinbeck, daar ben ik niet erg veel verder gekomen dan de Eendenkooi van Breukelerveen langs het Tienhovenskanaal. Ook daar op een bankje gezeten. De Swarovski uitgepakt om de vogels te bekijken en gezellig gesproken met de dame naast mij op het bankje. Zij was met haar ouders in 1950 verdreven uit Indië zo kwam ter sprake in het gesprek en natuurlijk kwam het toen op de Indische keuken. Zij was positief verbaasd over mijn kennis hieromtrent. Toevallig had ik gisteravond Ikan Teri, gedroogde visjes nagebakken kon ik haar naar waarheid vertellen. En ik bracht ter sprake dat je de echte trassi niet meer kon kopen (althans niet meer bij de toko in Zeist). Zij hielp mij vervolgens aan een adresje in Amsterdam: Toko Ramee in de Ferdinand Bol straat. Heb het direct opgezocht. Zal ik bij eerste gelegenheid eens naar toe gaan.
Begon het al met een mij onbekend bankje in de zon waar ik het toch niet kon laten om even een hoofdstukje van Geert Maks' "Reizen zonder Charlie", verslag van zijn reis door Amerika in de voetsporen van John Steinbeck, daar ben ik niet erg veel verder gekomen dan de Eendenkooi van Breukelerveen langs het Tienhovenskanaal. Ook daar op een bankje gezeten. De Swarovski uitgepakt om de vogels te bekijken en gezellig gesproken met de dame naast mij op het bankje. Zij was met haar ouders in 1950 verdreven uit Indië zo kwam ter sprake in het gesprek en natuurlijk kwam het toen op de Indische keuken. Zij was positief verbaasd over mijn kennis hieromtrent. Toevallig had ik gisteravond Ikan Teri, gedroogde visjes nagebakken kon ik haar naar waarheid vertellen. En ik bracht ter sprake dat je de echte trassi niet meer kon kopen (althans niet meer bij de toko in Zeist). Zij hielp mij vervolgens aan een adresje in Amsterdam: Toko Ramee in de Ferdinand Bol straat. Heb het direct opgezocht. Zal ik bij eerste gelegenheid eens naar toe gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten