 |
| Zwartkopgors, foto Hans van Zummeren |
Toen we gisteren aankwamen bij Hotel Pasiphae in Skala Kalloni werden we verwelkomd door het welluidend gezang van de hotelnachtegaal in de tuin. Schitterend dat melodieuze harde geluid van dit verder zo bescheiden vogeltje. Het was toch vooral voor de vogels dat ik Roos had voorgesteld om toch maar weer naar Lesbos te gaan. Eigenlijk wilde ik niet vanwege alle negatieve berichtgeving over de enorme vluchtelingenstromen die het eiland zouden overspoelen. Maar van Ab en DIck die Lesbos al in april hadden bezocht begreep ik dat je aldaar vrijwel niets van dit probleem merkte. En toen ik een paar zondagen geleden de ochtend symfonie van de vogels hoorde tijdens de uitzending van "Vroege Vogels" ging ik "om". Ik hoorde het doordringend geluid van de ceti-zanger en kreeg toen wel zo'n heimwee gevoel naar Lesbos dat ik Roos voorzichtig voorstelde om toch maar weer naar dit fijne eilandje te gaan; en tot mijn groot genoegen was ze het direct met me eens en boekte ze bij TUI. Iets meer dan een week later zitten we hier dus.
 |
Kuifleeuwerik, de eerste vogel die we zagen in het hek
op weg naar Skala Kalloni. Foto Hans van Zummeren |
De vogels die ik altijd het mooist heb gevonden, de zwartkopgors, de grauwe klauwier en de Oosterse blonde tapuit hoopte ik deze week te kunnen waarnemen. Vandaag gingen we eropuit; naar het Metochi meertje. Het lijkt of er niet zo veel vogels zitten dit jaar, nog minder dan vorig jaar, maar direct op het door ons zo bewonderde wandelpaadje vlak voor het Aniargos klooster daar zag Roos een vogel op een rotsblok en bij nadere beschouwing determineerden we die als de Oosterse blonde tapuit. Op de terugweg zag ik een vogel in een struik landen en vroeg Roos de kijker en ja hoor, dat was nummer twee van mijn favorieten, de grauwe klauwier. En bij de boerderij nog iets verderop - ik hoorde eerst het specifieke geluid - daar zag ik mijn grote favoriet, de zwartkopgors uitdagend zingen; niet schuw en volop in de zon liet hij zich bewonderen. Ik was er trots op dat ik hem aan zijn geluid herkende.
 |
| Blauwe rotsklever. Foto Hans van Zummeren |
Overigens gebeurde me dat ook met het geluid van de bijeneter die ik eerst hoorde en pas later zag. Het geluid van de grauwe gors, net een bosje rinkelende sleuteltjes hoorde ik alom, zelfs voordat ik "het musje met de geel-oranje pootjes" als zodanig durfde te determineren; pas toen ik er eentje tegelijk zag zingen en het karakteristiek geluid hoorde durfde ik hem bij zijn naam te noemen.
Maar we zagen nog veel meer soorten: de purperreiger, kluut, flamingo, strandlopertjes, steltkluut, boerenzwaluw, huiszwaluw, blauwe rotsklever, bonte kraai, kuifleeuwerik en vast nog een stel die me nu niet te binnen willen schieten. Af en toe zijn we de kijker zat en willen we gewoon lekker wandelen.
We hebben weer heerlijk van het zitje op de binnenplaats van het klooster genoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten