Hoe het destijds bij ons terecht is gekomen weet ik niet meer, maar uiteindelijk ligt de getuigenis, het afschrift van wat een stel studenten in de jaren 60 en 70 in vereniging hebben gedaan nu hier in mijn flatje: het notulenboek van mijn oude dispuut PROIRA. Lien had het nog ergens in een kast liggen en dacht dat ik daar vast wel belangstelling voor had. Via haar broer Han, ook oud PROIRAat wist ze ervan dat een deel van de oud-leden weer enige gezamenlijke activiteit ontplooiden.
Inmiddels heb ik een deel van het boek doorgebladerd en gelezen. Mijn belangstelling ging vooral uit naar de notulen van de oprichtingsvergadering. Deze vond op 27 september 1964 plaats in "De Goudsberg" te Lunteren. Toen nog een duidelijk gereformeerd stempel want de vergadering werd geopend met bijbellezing ( 1 Cor.13 : 1 - 13) aldus de notulen. Dat heb ik na 1965, mijn entreejaar niet meer mee mogen maken. Vind het wel een roerende gedachte zo'n tiental serieuze jongens die elkaar toespreken met bijbellezing. Dat was nog echt de sfeer van de VU vermoed ik. Heb ik me eigenlijk nooit gerealiseerd m.b.t. PROIRA.
De eerste notulen zijn helder, duidelijk geschreven en serieus. Dat ging al snel over en bij latere notulen die ik tegenkwam zat ik gewoon te schateren van het lachen zo hilarisch verliep de vergadering. En dat is ook wat ik me weet te herinneren.
Bij verdere lezing zal ik ongetwijfeld regelmatig over dit voor mij zo dierbaar document in deze blog gaan schrijven. Ook in de eveneens door mij beheerde PROIRA blog zal ik publiceren over dit document.
Inmiddels heb ik een deel van het boek doorgebladerd en gelezen. Mijn belangstelling ging vooral uit naar de notulen van de oprichtingsvergadering. Deze vond op 27 september 1964 plaats in "De Goudsberg" te Lunteren. Toen nog een duidelijk gereformeerd stempel want de vergadering werd geopend met bijbellezing ( 1 Cor.13 : 1 - 13) aldus de notulen. Dat heb ik na 1965, mijn entreejaar niet meer mee mogen maken. Vind het wel een roerende gedachte zo'n tiental serieuze jongens die elkaar toespreken met bijbellezing. Dat was nog echt de sfeer van de VU vermoed ik. Heb ik me eigenlijk nooit gerealiseerd m.b.t. PROIRA.
De eerste notulen zijn helder, duidelijk geschreven en serieus. Dat ging al snel over en bij latere notulen die ik tegenkwam zat ik gewoon te schateren van het lachen zo hilarisch verliep de vergadering. En dat is ook wat ik me weet te herinneren.
Bij verdere lezing zal ik ongetwijfeld regelmatig over dit voor mij zo dierbaar document in deze blog gaan schrijven. Ook in de eveneens door mij beheerde PROIRA blog zal ik publiceren over dit document.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten