Gisteren wilde ik nog wat sla uit de moestuin van Theo. Theo was er niet, maar Jonny, zijn echtgenote wel. En zo kon ik zelf een kropje sla en wat raapsteeltjes oogsten; lekker knapperig vers en zonder gif of kunstmest opgegroeid. Jonny vertelde me tot mijn grote verbazing dat er heel anders dan voorgaande jaren vrijwel niemand groenten komt kopen. Alleen Roos en ik kennelijk en met z'n viertjes kun je zo'n grote moestuin niet aan natuurlijk; de opbrengst is daarvoor veel te groot en altijd pieksgewijs.
Ik snap er niks van; had eigenlijk de indruk dat het besef van de ongezonde industrie-voeding begon door te dringen bij de mensen. Maar "een beetje zand in het eten en af en toe een slakje in de sla" of misschien heel andere zaken weerhouden de mensen uit de omgeving van het gezond inkopen doen. Doet me een beetje pijn merk ik.
Ik snap er niks van; had eigenlijk de indruk dat het besef van de ongezonde industrie-voeding begon door te dringen bij de mensen. Maar "een beetje zand in het eten en af en toe een slakje in de sla" of misschien heel andere zaken weerhouden de mensen uit de omgeving van het gezond inkopen doen. Doet me een beetje pijn merk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten