Gezellige dag met oude vrienden

Oostelijke blonde tapuit. Foto Hns van Zummeren

Al bij vertrek op Schiphol werden we begroet door oude vrienden en mede-Lesbos adepten die ik kende van de SNP-reis en die we vorig jaar ook weer hadden ontmoet op Lesbos: Harold en Annemiek. Dit jaar logeerden ze net als wij in hotel Pasiphae. Ik had al aan Annemiek gevraagd of we een keer met hen mee konden rijden omdat we hier geen vervoer hadden en ze was daar positief over. Wat ik echter niet door had was dat ze met een ander stel waren. Ik dacht dat ze met één auto waren en ja dan is er voor ons geen plek natuurlijk. Verder waren ze steeds zeer vroeg op pad; we hadden hen eigenlijk niet of nauwelijks meer gezien. Maar vanmorgen zaten ze nog aan het ontbijt toen wij bij de eetzaal kwamen.
Roos en ik hadden iets ingewikkelds bedacht voor vandaag met taxi's en bussen maar we waren niet erg vroeg opgestaan dus de bus was al voorbij. We spraken met Harold en Annemiek en toen bleek niet alleen dat ze met twee auto's waren maar ook dat ze vandaag niet met z'n viertjes op pad zouden gaan. Toen zij weer naar hun kamer waren kregen Roos en ik het zelfde idee: "kunnen we niet vragen of we met hen mee kunnen rijden ergens naar toe". Aan de hoteleigenaar vroeg ik hun kamernummer en joviaal als Harold en Annemiek zijn vonden ze het prima.

Baardgrasmus. Foto Hans van Zummeren

Uiteindelijk hebben we een geweldig leuke dag gehad met z'n viertjes. De hele dag vogels kijken en van de omgeving genieten en plezierig met elkaar zitten praten.
Op weg naar Molivos bij het bekende muurtje zagen we een stelletje Oostelijke Blonde tapuiten die duidelijk hun jongen aan het voeren waren. Alsof ze ervoor gingen zitten konden we hen waarnemen; wat zijn die toch mooi! Baardgrasmus en de Griekse spotvogel kregen we ook in de kijker.
We bezochten verschillende paarkeerplaatsen met vogeluitzichtpunten. En toen was het tijd om te lunchen. Harold en Annemiek hadden vorig jaar in hotel "The old olive press" gelogeerd en stelden voor om daar te gaan lunchen. Lekker in het zonnetje met prachtig uitzicht over de zee hebben we het ons daar laten smaken.

Deze steenuil trok zich niets van ons aan. We konden
vlakbij komen. Met de Swarovski zag je de imposante klauwen

Daarna verder over een "pad" in het boerenland. Een steenuil vloog op om duidelijk zichtbaar even verderop in een boom te landen. We konden hem behoorlijk dicht benaderen. Harold met camera en ik met de Swarovski van Roos steeds een stukje dichterbij totdat het voor het maken van foto's met de telelens gewoon tè dichtbij was. Toen had ik het rijk alleen en kon steeds dichterbij komen tot iets van een meter of vijf. Indachtig het boek "Zomerhitte" van Jan Wolkers, waarin wordt beschreven hoe een broedende velduil iemand met zijn klauw een oog uitrukt, durfde ik gewoon niet dichterbij te komen; zelfs zo'n steenuil heeft geweldige klauwen als je hem door de Swarovski bekijkt. Imposant gezicht. U begrijpt lezer, dat mijn dag niet meer kapot kon.

In de verte zie je met enige moeite de steenuil op een tak in de boom.
Met de kijker zag je hem natuurlijk veel beter.

En toen ging die goeie Harold nog speciaal voor ons naar het echte Limonos klooster. Het was mij bekend, maar ik wist natuurlijk niet de naam van deze plek. Ontzettend leuk om er weer terug te zijn. Ook daar hebben we nog wat genomen bij het restaurantje alvorens we naar het hotel terug gingen. Nogmaals bedankt Harold en Annemiek!

In het Limonos klooster hebben we met de zelfontspanner nog een "onsie" gemaakt

's-Avonds gingen we nog een hapje eten even verderop bij een restaurant direct aan de zee. Op de terugweg kwamen we Harold en Annemiek samen met hun vrienden weer tegen; ze waren dat piepkleine stukje met twee auto's hier naar toe gereden. Daar moesten we wel een beetje om lachen. Maar dankzij die auto en onze oude vrienden hadden we een heel fijne dag gehad.