Archibald

Een bizar verhaal uit de bundel "Mammoet op zondag" van de pen van Maarten 't Hart beschrijft hoe een stommiteit van iemand uiteindelijk tot grote ellende kan leiden. Maarten is niet alleen bioloog en schrijver, maar ook een groot deskundige op het gebied van stekelbaarsgedrag en ratten. En in die hoedanigheid van rattenkenner beschrijft hij hoe hij werd gebeld door een mevrouw met de merkwaardige vraag of zij de ratten die in haar tuin verschenen vanuit een rioolbuis nou een boterham met pindakaas of met rookvlees moest geven. Op het advies van Maarten om de gemeenteafdeling ongediertebestrijding te bellen wilde zij niet ingaan. Maarten kwam er niet onderuit en was zo onverstandig om met de mevrouw mee te denken. En zij bleef hem bellen en op de hoogte houden hoe haar ratten-menagerie zich ontwikkelde. Let wel, het ging dus over wilde en niet over tamme ratten!
Trots meldde de dame dat ze die vieze beesten zelfs kon aaien en dat ze zo lief waren; ze wilde er zelfs eentje in huis nemen zo leuk vond ze het maar haar echtgenoot vond dat niet goed. Maar deze wat minder onverstandige man zwichtte uiteindelijk en zo kwam Archibald, een manlijke wilde rat in huis en al snel was het uit met de pret en terroriseerde hij de boel. Hij achtervolgde uiteindelijk de dame in kwestie waarbij Maarten, die voortdurend telefonisch op de hoogte werd gehouden paringsbehoefte constateerde; dat hield hij maar wijselijk voor zich en vertelde het de mevrouw maar niet.
Uiteindelijk bivakkeerde het monster in de slaapkamer van die mensen en sliepen ze zelf op de bank in de huiskamer en toen was het genoeg. Maarten werd gebeld door de zoon van het echtpaar en bars gesommeerd om nu hij het zover had laten komen ook maar voor een oplossing te zorgen. Dreigementen en uiteindelijk maakt hij een plan en met een bak tamme, tochtige rattenvrouwtjes gaat hij op weg. Angstig, met dichtgebonden broekspijpen staat hij uiteindelijk in de slaapkamer waar blijkt dat het ondier angstig in een hoekje zit. Maarten opent uiteindelijk de kooi met vrouwtjes; één van de vrouwtjes klimt uit de kooi, benadert Archibald; na enig snorhaarcontact loopt ze terug naar de kooi, gevolgd door een makke Archibald en klimmen ze in de kooi die uiteraard door Maarten met opluchting wordt dichtgeklapt. Dan springt hij woedend in het rond, maar hij is gelukkig gevangen. Verder gaat het verhaal niet maar ik vermoed zo dat Archibald het niet lang meer heeft gemaakt.
Het hele verhaal doet me ergens aan denken.