Het boek van Guillou speelt zich af van de aanloop van WO I tot het eind van de grote oorlog. Het hoofditem is wel de houding van het Engelse publiek tegenover homosexualiteit en tegenover Duitsland. Daarenboven wordt op ironische wijze de stommiteit van de Engelse officieren geschetst en de idiote houding van Frankrijk en Engeland na afloop van WO I die slechts dankzij de Amerikanen werd gewonnen.
Een verfrissende onderdeel van dit boek is de openhartig positieve visie van schrijver op de vooroorlogse positie van Duitsland met name in haar koloniën maar ook op het gebied van techniek en onderwijs. Verder ook een behoorlijk kritisch geluid jegens Albion. Dat is toch wel nieuw in de literatuur. Zo wordt even fijntjes vastgesteld dat Frankrijk en Engeland aanzienlijk meer oorlogen zijn begonnen dan Duitsland. Had ik me niet zo duidelijk gerealiseerd hoewel het natuurlijk wel Napoleon was die de waanzinnige oorlogszucht die Europa 150 jaar heeft geteisterd heeft ingezet en dat de oorlog van 1870 door Frankrijk werd begonnen.
Nu weet ik dat Engeland bepaald onfris was tijdens de boerenoorlog en het wapen van uithongering van vrouwen en kinderen in concentratiekampen, waarvan zij de uitvinder was niet schuwde, integendeel daardoor kreeg zij de onoverwinnelijke boeren uiteindelijk plat. Ook België krijgt onderuit de zak vanwege haar ongehoorde wreedheden jegens de autochtone bevolking van Congo. Was mij ook bekend uit het boek van van Reybrouck. Al met al moet ik even bijkomen van alle oorlogsellende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten