 |
| Zomp op het veen |
Ik had me vast voorgenomen om vandaag naar de Hoge Venen te gaan; het weer voor Monschau was voorspeld met een 9; er lag sneeuw en ik was er al lang niet meer geweest. Maar door onze rot ervaring gisteren met "het koffertje" was het laat geworden. Toen ik dan ook om 4 uur middenin de nacht wakker werd voor de sanitaire stop dacht ik: "ik ga wel wat later". En zo zat ik om vijf voor half negen in bus 77 naar station Utrecht CS; om 9.07 uur in de Intercity naar Maastricht, met bus 50 op een Euregio-ticket goede aansluiting naar Aken en daar een perfecte aansluiting met bus 163 naar Roetgen en vervolgens 66 naar Konzen Bahnhof. En zo stond ik om 1.15 uur in de sneeuw. Onderweg had ik genoten van het boek: "De bruggenbouwers", een prima leesadvies van vriend Huib. Dan valt zo'n lange reis ontzettend mee; of je nou thuis op de bank zit te lezen of in zo'n rustige buitendespits Intercity naar Maastricht, dat is reuze gerieflijk.
 |
| De verlatenheid van de Hoge Venen. Het knuppeltjespad |
Naar het bekende hutje gewandeld waar ik in geen jaren was geweest en het Steinley ven op. Echter, het knuppeltjes pad is behoorlijk versleten inmiddels, het water stond hoog; ik durfde het niet aan om het hele pad te gaan lopen en heb toen maar het alternatieve, wat bredere pad gekozen. Was ook prachtig en liep uit in het smalle paadje langs smalle klaterende beekjes en moerassige delen die natuurlijk strak bevroren waren. Het zonnetje liet zich overigens niet zien, maar er was ook geen neerslag; prima venenweer dus. Het eindigde weer met een wrak knuppeltjespad. Daarom keerde ik maar terug, het zekere voor het onzekere nemend.Weer terug bij het hutje heb ik de liter erwtensoep uit thermosfles opgelepeld en van dat gebeuren een "selfie" gemaakt met de tijdontspanner; heerlijk om daar weer te zitten zoals zo vaak met Hugo en/of Dick; memory lane dus.
 |
| Snert etend in het hutje bij het Steinley ven |
Terug naar de splitsing en toen richting Mützenich lopen. Ondertussen had ik nog steeds niet besloten wat ik verder zou gaan doen; een naggie overblijven in Monschau of Mützenich of gewoon maar weer terug naar huis. Ik besloot uiteindelijk voor het laatste; had ook gewoon zin om weer in dat boek te gaan lezen. "Ik ga volgende week gewoon weer een dag als het mooi weer is; met zo'n Euregiokaartje is het reizen in deze regio gewoon het makkelijkste; je kunt onderweg ook besluiten om naar Eupen of wat dan ook te gaan, want het ticket is overal in de regio geldig; echt makkelijk.
Toen Roos mij om half tien 'savonds belde met de vraag waar ik mij bevond kon ik dan ook tot haar verbazing zeggen: "In station Utrecht". En zo zaten we gisteravond aan een glaasje wijn terwijl ik krachtig tegen de slaap vocht. Ik geloof niet dat ik meer dan een minuut wakker heb gelegen voordat ik insliep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten