Bruggenbouwers

Een goed leesadvies van Huib en gelukkig aanwezig in onze bieb: Bruggenbouwers van de pen van de Zweedse schrijver Jan Guillou. Heb het boek met z'n 537 pagina's ruim binnen een week uitgelezen daarbij aangetekend dat ik na een eerste aanloop 'savonds voor het slapen gaan toch vooral in de trein van en naar Maastricht aandachtig heb kunnen letters vreten.
Het heeft de opbouw van een klassiek jongensboek; emotioneel begin en vervolgens is iedere stap succesvol; als een deus ex machina treedt een reddende engel in het door ongeluk geslagen gezin binnen en geeft de drie getalenteerde, maar nog wel erg jonge broers de gelegenheid om zich vanuit een godverlaten eiland waar hun familie al duizend jaar - met nadruk vanuit de vikingtijd - woonachtig is te ontwikkelen tot de technische bloem van Noorwegen. Met een wonderschone jonge weduwe als moeder die verder in het boek een moralistische bijrol vervult.
Zeer succesvolle twee oudste broers die respectievelijk in Noorwegen en Afrika hun vleugels uitslaan. En daar komt dan toch wel de echte kracht van de "populairste schrijver van Zweden" - aldus de achterflap - naar voren; een gedurfd inzicht etaleren in de Europese voorgeschiedenis van de twee rampen die de 20e eeuw hebben gekenmerkt: WO I en WO II. Het 7 decennia lang verguisde Duitsland wordt in dit boek terecht beschreven als de grote wetenschappelijke en technische voorlopersstaat zoals tegenwoordig de VS. Engeland daarentegen als de afgunstige en wrede koloniale heerser met een oersterke marine; lees in die zin ook maar eens het boek over de Boerenoorlog om maar niet te spreken over de onwaarschijnlijke wandaden die in naam van koning Leopold van België werden bedreven in Congo. Maar ja, wie overwint krijgt altijd het gelijk van de geschiedenis; denk daarbij ook maar eens aan keizer Karel de Grote.
Kennelijk heeft dit boek nog een tweede deel; nu begrijp ik beter waarom de derde broer die vanwege zijn homofilie naar Engeland is gevlucht met zijn minnaair in dit eerste deel buiten schot is gebleven; dat wordt kennelijk bewaard voor het tweede deel dat ongetwijfeld over de aanloop van WO II zal gaan.

Ik vind deze vorm van geschiedbeschrijving ontzettend prettig; het leest fijner dan een puur leerboek omdat het een context kent als een soort leidraad. Daarom ben ik ook zo gek op de enorme Lanny Budd serie van Upton Sinclair en op - ik durf het haast niet op te noteren, laat staan schriftelijk - Jean Auels' Stam van de Holenbeer, oftewel de Ham van de Bolensteer.