Van Uddel naar de Duddel

Het hek van de paleistuinen aan de verkeerde
kant helaas. Een grappige constructie voor de
jacht neem ik aan.

Vandaag eindelijk de Veluwe doorkruist, althans het noordelijk deel van de Veluwe. Vroeg op, met de trein van 6.30 naar Nunspeet en vervolgens de bus naar Uddel. Om kwart voor acht is het al ruim licht. Ik begon bij het waypoint bij de wegwijzer in Uddel. Van daaruit was het ruim 25 kilometer naar Apeldoorn. Met behulp van de GPS zocht ik mijn eigen weg; als oriëntatiepunt gebruikte ik een ander waypoint, De Duddel dat ik had gezet in de paleistuinen van Het Loo in Apeldoorn. Ik wilde proberen of ik een achteringang kon vinden van deze paleistuinen. Maar voorlopig was het niet zo ver.
In Uddel kwam ik een paar schoolkinderen op de fiets tegen; dat zouden voor de komende uren de laatste mensen zijn die ik zou zien. Het gevonden pad liep langs de heide op het kroondomein; een fraai natuurgebied; de heide was nauwelijks vergrast zoals je vaak ziet bij heide tussen landbouwgebieden door stikstof depositie. Het gebied was geaccidenteerd; je kon de sporen van het smeltwater na afloop van de ijstijden duidelijk zien. Een heel specifiek gebied; moet ik in de zomer ook een keer heen.
Net als Schubert in het lied "Der Wegweiser" uit de liederencyclus "die Winterreise" vroeg ik mij wel af welk wonderlijk verlangen mij zo voortdreef door deze woeste streken. Dat zal eenieder die mij enigszins kent wel duidelijk zijn: het genoegen van het wandelen "an sich" maar vooral ook de schoonheid van de natuur en in dit geval het fantastische "geluid" van de stilte. Bij deze tocht kwam ik ruimschoots aan mijn trekken.
Echter, de achteringang/uitgang kon ik niet vinden, bestaat waarschijnlijk ook niet want de hekken die ik vond waren hermetisch gesloten. Ook moest ik "verboden toegang, rustgebied wild" bordjes negeren om überhaupt in de buurt van het hek te kunnen komen. De Duddel, een honderden jaren oud stuk bos in de paleistuinen heb ik derhalve niet bereikt. Maar uiteindelijk wel station Apeldoorn; ik was er uiteindelijk zo vroeg dat ik nog even ben verder gegaan naar Zutphen om museum Henriëtte Polak te bezoeken en bij de Pelikaan thee te kopen.
In de trein terug naar huis ben ik een paar keer in slaap gevallen; het was ook wel een erg korte nacht; om 5.00 uur was ik opgestaan terwijl we gisteravond hebben gebridged in de club (voorlaatste geworden in de B-lijn snif snif).

Riet schreef: Allemaal op fietsafstand voor mij. Achter het Loo is het zgn Achterpark en daar kun je wel in. Ook aanbevolen, de bossen en de zilvense hei bij Eerbeek en laag Soeren. Daar kom je ook geen mens tegen. Ook allemaal geaccidenteerd terrein met heidevelden, sprengen en beekdalen.