Rast!

Hier ziet u mij in actie; wandelend met de GPS.
Ik zet hier een waypoint op een interessant punt
om vanuit Apeldoorn naar toe te lopen.

De laatste dagen heb ik werkelijk geen moment stil gezeten. Wandelen, de fitness, koken, bridgen en vanmorgen om 5.00 uur opgestaan om naar Groningen te gaan; wandelen en meel halen in Kropswolde. Van Usquert naar Baflo zou ik gaan, maar ik ben al in Warffum uitgestapt; slecht 8,5 kilometer; ik had het helemaal gehad; de jaartjes beginnen toch te tellen. En toen sprong, associatief als ik ben met muziek, het lied van Schubert uit de Winterreise me in het hoofd: Rast! De tekst is heel toepasselijk voor een vermoeide wandelaar. Luistert u maar naar deze uitvoering van de bekende bariton Dietrich Fischer Dieskau. Overigens spreekt de uitvoering van Robert Hol me meer aan.

De wandelaar in "Die Winterreise" heeft veel moeite met het leven vanwege een verloren liefde en heeft dan wel geen zere voeten maar wel een gewond hart van liefdesverdriet. Daar had ik geen last van; ik was alleen maar moe, zoals zo prachtig klinkt in die eerste zin van het lied. En toch nog 8 kilo volkoren meel naar huis gesleept; kunnen we weer een paar weken voort.

Tekst van het lied Rast uit "Die Winterreise"

Nun merk' ich erst, wie müd' ich bin,
Da ich zur Ruh' mich lege:
Das Wandern hielt mich munter hin
Auf unwirtbarem Wege.
Die Füße frugen nicht nach Rast,
Es war zu kalt zum Stehen;
Der Rücken fühlte keine Last,
Der Sturm half fort mich wehen.
In eines Köhlers engem Haus
Hab' Obdach ich gefunden;
Doch meine Glieder ruh'n nicht aus:
So brennen ihre Wunden.
Auch du, mein Herz, in Kampf und Sturm
So wild und so verwegen,
Fühlst in der Still' erst deinen Wurm
Mit heißem Stich sich regen!