Shoppen en chillen

Heb ik van het woord "chillen" nog niet echt door wat het betekent, daar begint "shoppen" zich voor mij duidelijker af te tekenen in de mist van nieuwe anglicismen. Het is iets van kopen, niet op instigatie van een behoefte, maar op grond van wat je zo tegenkomt; aanbod gestuurd zou ik zeggen. Je gaat een dag "de stad in" en kijkt wat je voor "leuke dingen" ziet en dan koop je maar raak (zie plaatje). Moet je wel over een goed gevulde beurs beschikken natuurlijk.
Peter S, een inmiddels bekende van ons van Facebook en nog van onze reis naar Berlijn van afgelopen kerst, benoemt koopkracht als het vermogen om te laten liggen wat je niet nodig hebt. Geestig, en toch leuk! zou van Oekel zeggen. En daar zit 'm natuurlijk een deel van de kneep van de huidige recessie; de mensen kopen niet meer wat ze niet echt nodig hebben. Van iemand die in een kledingzaak werkt vernam ik dat ze een hele koopavond lang geen klant had gezien; je ziet veel winkels die voortdurend in "sale" verkeren en in sommige steden ook veel lege winkelruiten. Er wordt aanzienlijk minder "geshopt". Vervelend voor de middenstand om het maar eens eufemistisch uit te drukken. Op de markt en bij AH is het nog even druk; daar wordt niet geshopt, daar worden gewoon ouderwets boodschappen gedaan.
Maar ik weet nog steeds niet wat chillen nou precies betekent; misschien schrijf ik het zelfs wel verkeerd en moet het tsjillen zijn en hangt het samen met tsjilpen, het geluid van opgewonden mussen. En misschien schrijf je shoppen wel als sjoppen en hangt het meer samen met showen en stoppen.