Mendelssohn

Het residentie orkest onder leiding van Antonio Méndez

Vandaag met Huib naar een lunchconcert geweest in den Haag. Het residentieorkest gaf een open repetitie. De vaste dirigent was ziek en werd vervangen door een jonge, Spaanse dirigent, Antonio Méndez. De vierde symfonie van Felix Mendelssohn stond op het programma. Zonder partituur en bijzonder energiek bespeelde de dirigent het orkest. Prima uitvoering, van een wat minder boeiend stuk muziek.
Mendelssohn waardeer ik vooral vanwege het feit dat hij destijds Johann Sebastian Bach aan de vergetelheid heeft ontrukt. Je houdt het niet voor mogelijk dat deze virtuoze componist honderd jaar na zijn dood een beetje was weggezakt in de publieke belangstelling. Kun je je nu niet meer voorstellen, vooral niet zo rond de paastijd wanneer de verschillende Passionen overal worden uitgevoerd. De Mattheus Passion en de Johannes Passion natuurlijk als bekendsten. Ik heb het genoegen mogen smaken om voor beide in het koor de baspartij te mogen zingen.

Maar Mendelssohn ken ik ook vanwege de Lieder ohne Wörte. De eerste daarvan had ik twee keer in m'n leven op de radio gehoord. Ik vond dat beginthema zo fantastisch mooi dat ik de partituur wilde hebben. Mijn probleem was dat ik niet wist van welke componist deze schitterende melodielijn was en ik dacht eerlijk gezegd dat het van Schumann moest zijn. Het gevolg was dat ik stapels partituren van Schumann heb aangeschaft en bekeken (en natuurlijk ook gespeeld). Maar natuurlijk niet gevonden. Totdat ik een oud boek van Roos in handen kreeg en doorbladerde. Bij eerste blik zag ik al dat dit de lang gezochte melodie was. Ik heb het met veel genoegen gespeeld maar ik was helaas verder niet zo onder de indruk van Mendelssohn. Hij weet vaak geen eind te breien aan zijn stukken en valt dan in een wezenloze variatie, althans zo ervaar ik dat.
Boze (?) tongen beweren dat zijn zuster Fanny meer talent had als componiste dan haar broer. Ik kende geen muziek van haar maar in deze informatietijd zijn parels altijd te vinden.